*** மொட்டை மஹாத்மியம் ***

முன் குறிப்புகள் :-

1. இதை, ஒரு மாதம் முன்னால் நான் எழுதிய "தாடி மஹாத்மியம் " என்ற பதிவிற்கு sequel / தொடர் பதிவு (?) ஆகவும் கொள்ளலாம். 

"மொட்டை" என்பது முழு உருண்டையை நினைவு படுத்துவதால் ஒரு புதிய தொடக்கமாகவும் அர்த்தம் செய்து கொள்ளலாம்.....

2. முழுக்க முழுக்க நகைச்சுவைக்காக எழுதப்பட்டது அல்ல. 

அந்த காலத்து N S  கிருஷ்ணன் என்கிற நகைச்சுவை நடிகர் போல "சிரிக்கவும் (குறைந்த பட்சம் புன்னகைக்கவும் ??) வைத்து சிந்திக்க வைக்கிற" கருத்துக்கள். 

உங்களுக்குள் உணர்ச்சிகள் மாறி மாறி எழலாம்...... 

கவனமாக .இருக்கவும்.. 

(இருதய நோயுள்ளவர்கள் பயந்து போய் விட வேண்டாம். நீங்களும் தாராளமாக படிக்கலாம்)

3. "மொட்டை"யாக பதிவை எழுத தொடங்க விருப்பம் இல்லை....அது தான் இத்தனை முன் குறிப்புகள். சரி....மேலே தொடரவும். 

(சற்றே நீண்ட பதிவு தான்..... ஆனால் உங்களுக்கு நேரம் போவதே தெரியாது)

அன்புடையீர்

கோழியிலிருந்து முட்டை வந்ததா அல்லது முட்டையிலிருந்து கோழியா ? என்பது ஒரு புராதானமான paradox. 

ஒரு விஷயம்...  

முட்டையிலிருந்து சேவலும் வந்து விடலாம் . 

அதனால் probability theory பிரகாரம் கோழி தான் முதலில் என்பது அடியேனின் ஒரு யூகம். எதற்கு  இப்படி "மொட்டை"க்கும் முழங்காலுக்கும் (மன்னிக்கவும்....முட்டைக்கும் :-) !!) முடிச்சு போடுகிறேன் என்று யோசிக்கிறீர்கள் தானே.....? ஆம். மொட்டை நிலையில்ருது உரோமம் வளர்ந்து அடர்ந்து தாடியாவது தானே இயற்கை. ஏன் தாடியைப் பற்றி கதைத்து விட்டு இப்போது மொட்டையைப் பற்றி மிழற்றுகிறேன் என்று நீங்கள் துக்கிப்பது  / தவிப்பது (?) புரிகிறது.

என்னைப் பொறுத்தவரை எதையுமே வித்தியாசமான கோணத்தில் பார்த்து பழகி விட்டேன். முடி இருந்தால் தானே மழிக்கும் செயல்..... காரணம் இருந்தால் தானே காரியம்......புரிகிறதா ?

சரி, மொட்டைக்கு வருவோம். பல்லாயிரம் வருடங்களாகவே மனித குலத்தில் மொட்டை அடிக்கும் வழக்கம் இருந்திருக்கலாம். நமக்கு மிகச் சமீபமான "அரசர்.....அரண்மனை " காலத்தில் கூட, ஒரு வழக்கம் இருந்திருப்பதை நீங்கள் படித்தோ tv யில் சீரியல் எதிலாவதோ பார்த்திருக்கலாம். ஒரு ஞானி / துறவி வந்தால் அரசர் தன மணி மகுடத்தை (அது தான் கிரீடம்) கழற்றி அவர் கால் அடியில் வைப்பது ஒரு மரியாதை  மட்டுமல்ல - ஒரு மரபு - ஏன்,  ஒரு தத்துவம் என்றே சொல்லலாம். என் ஆட்சிப்பொறுப்பே /இந்த அந்தஸ்தே உங்கள் கால் தூசுக்கு சமம் என்பது தாத்பர்யம். 

நமது கலாசாரத்தில் நம் போன்ற சாமான்யர்கள் என்ன செய்வது ? இறைவனை தொழுது வர ஆலயம் / க்ஷேத்ராடனங்கள் செல்லும் பொழுது என் உடலின் உயரமான பகுதியில் உள்ள, என் முகத்திற்கு அழகு சேர்க்கிற கேசத்தை உனக்கு சமர்ப்பணம் செய்தே என்று "முடி காணிக்கை" (முடி என்பது அரசனின் "மணி முடிக்கு ஒப்பானது என்பதை உணர்க......!!) தருவது கலாசாரம். அநேகமாக பாரத கண்டம் முழுவதும் இந்த செயல் இருந்து இருக்கிறது.

இரு விதமான துறவு நிலைகளைப் பற்றி திருவள்ளுவர் பேசுகிறார் - துறவு என்ற அதிகாரத்தில் (அறத்துப் பால்). மழித்தல்.... (இராமகிருஷ்ண மடத்து துறவிகள்....ஏன், இப்போது சமீப காலத்தில் உருவான ஈஷா மையத்து துறவிகளை பற்றி உங்களுக்கு கட்டாயம் தெரிந்து இருக்கும்); மற்றொன்று - நீட்டல் - அதாவது கானகம் / மலை / குகைகளில் சென்றமர்ந்து இறைவனை தேடுவதே பெரும்பணியாக செய்பவர்கள், புற அழகை பற்றி கவலைப் படாமல், தாடியும், நீள் நகமுமாக ஒரு பாரம்பர்யம்.

ஏன், நமக்கு மிகவும் நெருக்கமான புத்த மத துறவிகளுக்கும்  ஜைன மத புனிதர்களுக்கும் கூட "மொட்டை" என்பது ஒரு முக்கிய அம்சமாகவே இருந்து இருக்கிறது. முக்கியமான் ஜைன மதத்தில் (ஒரு பிரிவு ??) பற்றி நான் எங்கேயோ படித்த நினைவு - மொட்டை என்று கத்தியால் மழிப்பது அவர்கள் வழக்கம் இல்லையாம். ஒரு சில முடிகளை பிடித்து பலவந்தமாக இழுத்து....மேலும் மேலும்..... "கத்தியை உபயோகப் படுத்தாமல்" அஹிம்சா " முறையில் மொட்டைச் சடங்கை நிறைவேற்றுவார்களாம்.இப்போதும் இந்த "படு துன்பமான" வழிமுறை வழக்கத்தில் இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை.

ரொம்ப மதங்கள் பற்றியே எழுதி விட்டேன். வெள்ளைக்காரர்களும், head shaving என்பதை ஒரு வழக்கமாக அங்கீகரித்து விட்டார்கள். வெயிலுக்காவோ...முடியை அடர்த்தியாக்கவோ ....ஏன், சிலர் அழகுக்காகவோ  (Demi Moore என்ற ஹாலிவுட் நடிகை சில பல வருடங்கள் முன்னர் மொட்டை அடித்து pose  கொடுத்த சில பல படங்களைப் பார்த்தது என் கல்லூரி  நினைவில் நிழலாக தங்கியிருக்கிறது) .... ஏன், சிலர் ஒரு "change "க்காகவோ மொட்டை அடிப்பது சாதாரண விஷயம்.

ஆனால், கடந்த olympic (அதாவது கடைசிக்கு முன் வந்தது..... ஒரு நீச்சல் காரர்  (Michael phelps ) தங்க பதக்கங்களை வாங்கி குவித்தாரே நினைவு இருக்கிறதா ? அடுத்த பந்தயங்களிலும் அவர் கலக்கினார் என்ற தான் படித்த ஞாபகம் ) 

பந்தயத்தில், அந்த நீச்சல் வீரர்கள் போட்டோ சிலவற்றைப் பார்த்து, திடீர் என்று திடுக்கிட்டு போனேன்.......!! அனைவரும்....அநேகமாக அனைவரும் தலையை மொட்டை போட்டு இருந்தார்கள்......!! என் அருகில் இருந்த நண்பர் ஒருவர் அதற்கான "scientific " விளக்கத்தை அளித்தார்..(எந்த அளவு உண்மையோ எனக்கு தெரியாது ) - அவர்களுக்கு நீச்சல் போட்டிகளில், தடுப்பு சக்தியை குறைத்து (resistance ) அவர்களுக்கு சில மில்லி மீட்டர்கள் advantage கொடுக்க மொட்டை பயன்படுகிறதாம். எப்படி இருக்கிறது சங்கதி.....? மொட்டை என்பது ஆன்மிகமும், வழக்கமும் தாண்டி தீவிரமான ஒரு விளையாட்டு சங்கதி என்பதை கவனத்தில் கொள்க......!!

சரி, மிகவும் நீளமாகி விட்டது இந்த பதிவு..... "மொட்டை"யாக முடிக்காமல் இரண்டே இரண்டு தகவல்களுடன் முடித்து விடுகிறேன்.....

(1) எங்கள் வீட்டு முதல் பேத்தி - 25 வருடங்களுக்கு முந்தையது  இந்த படம். 

இப்போது இவளுக்கே மகள் பிறந்து விட்டாள். தலை முடியோ மனிதர்களோ, வளர்ந்து தானே ஆக வேண்டும்....? 

என்ன சொல்கிறீர்கள் ?

(2) சுமார் ஒரு மாதம் கழித்து "வழுக்கை மஹாத்மியம்" எழுதலாம் என்று ஒரு நப்பாசை. அது ஒரு சங்கல்பமாக உருவாகி...., அந்த மொட்டைத் தலை (பழனி) முருகன் எங்கள் வீடு கணினியின் எலியில் (mouse ) எழுந்து அருளி......உங்களுக்கு என் மூலம் "வழுக்கை உணர்வு" மன்னிக்கவும், விழிப்பு உணர்வு பெற்றால்....நான் தன்யன் ஆவேன்....

எப்போதும் போல், பேரன்புடன்.....மாறாத வாஞ்சையுடன் 

சுச்சு என்று அழைக்கப்படும் சுரேந்திரன்

**Consistency **

Dear All

It was - very typical of me - an impulsive thought which took shape as a "goal" on the grand day of Vijayadashami , couple of weeks back.

In the past 8 years of my blogging expedition, I had never dared / cared to post on even three consecutive days until now. I suddenly felt why not celebrate the "Nava Rathri" in my own style by trying to post for 9 consecutive days starting from *****Dusherra*****. I was sincere enough to ensure that I varied the topics sufficiently and struck a balance between the two languages.

Yes, on the 9th day, making my successful last post at around midnight, I left to Tanjore last saturday with a sigh of relief for an eventful week end.

And, then, with a typical period of lull, here I am back with a new post - albeit a short one. 

During the past 8 - 9 days, many things happened but it never struck my mind to write at AGANDAM. I remember browsing the FB on couple of days mainly to read few of the posts from people in my favorite list.

Have you heard of people who boast of being very consistent ? But then, it is quite a shabby affair to slip down from this exhibitionism......

I mean, its bad to be inconsistently consistent - defeating the very purpose of one's pride.

I would rather love to enjoy my consistent inconsistency.....!! 

It really is worthy particularly when we have an unbounded energy and never satiable creativity at heart.

In my background, you see the recently painted hall of our home ..... with some element of creativity of a wonderful painter friend. It is always nice to see human beings who rise up to some thing more than monetary considerations.

Have a great week ahead.......!!
Forgot to wish you all for a happy Diwali.......Have a safe and happy Festival.

Love // Suren 

**** Power of Words ********

Dear All

I vaguely recall that I had written on this subject some time back but then THIS post will be different as the ME writing this one NOW is definitely a different one than the other me that wrote some time back.....

Well, Language is a vehicle of communication. Words are akin to the wheels of this wonderful vehicle. I have always seen that people who are good in mother tongue can quite easily switch over to any other language because they have some thing to rely upon when they bump upon a new word in the foreign language that they are learning !

Now, I come to a figurative dimension of the title above. Can you imagine three concentric circles - I mean, circles of different radius placed one inside the other. So you do have three layers of circle, right ?
Can you visualize this.....? Don't move on further, unless you see them clearly......

The innermost circle consists of those words on which we have complete empowerment. We use them effortlessly when we write and speak these words. 

Lets move on to the upper circle (rather the middle circle) which consists of words that we recognize, admire and relish them ("catch my point" ? Michael Madana Kaaama Raasan - Kamal's film) but never can internalize them. I mean these are the cases where though we WANT to use few of the words, invariably we forget them when it matters most - like how it happened to Karnan in Mahabaaratham !! 

There is a third set of words which when we read, we do not understand OR understand quite vaguely. Due to lack of interest or other external factors, we may never understand these words but we definitely know that such a word EXIST and we know the spelling of those words -  even (some times) how to pronounce it......!!

These concentric circles can be made slightly more complex by  infusing Reading / Writing skills and Hearing  / Speaking skills - but this is enough for AGANDAM today.

                               Suchoo in full flow with a Family Friend @ his home - recently

Now, Why do I brag about this subject ?

Yes, every one does have words aplenty in the outermost circle at every point of time of his life - it never ceases to exist. The technique of attaining Word Power is to ensure that the middle circle merges with the innermost one. In other words, the "words" that we admire should become part of us as quick as possible ! Makes sense ...?
("சென்றுடுவீர் எட்டு திக்கும் ...கலைச்செல்வம் யாவும் கொணர்ந்திங்கு சேர்த்திடுவீர்")

To me, a good communicator is not some one who is knowledgeable and having a huge vocabulary....he is some one who knows to make best use of what he has with him.....and ensures that he does not allow what he knows gets to a point of stagnation at any stage of his life.

Not long ago, one of my acquaintance - with lot of conviction - commented to my craving for writing / sharing / blogging that these are outdated things & to make me understand he gave an example too - "what" being uttered as "wat"  is perfectly ok for him if it is understood by others.
I do not want to give a prolonged explanation on the power of words....like basic difference between accepting to agree against agreeing to accept; the big difference between "responding" against "replying" and the subtle difference between "truth" and "fact".....
Yeah,...the list is endless.....but this post has to come to end.

Wish you all great week end  !!

Love // Suren

ஒரு ஆங்கிலத் திரைப்படம் - என் பார்வை

அன்புடையீர்....

கொஞ்சம் சிரமப்பட்டு நேரம் உருவாக்கிக்கொண்டு இந்த  வாரம் - துண்டு துண்டாக ஒரு ஆங்கிலப்படம் பார்த்தேன். 

கிட்டத்தட்ட நமது பண்டைய கலாச்சாரமான வர்ணாஸ்ரம தர்மத்தை நினைவூட்டும் ஒரு கதை. (ஆத்திக நண்பர்கள் உடனே ஆவலாக "அடடா வெள்ளைக்காரனுக்கு தான் நம்ம அருமை தெரிஞ்சுருக்கு " என்று புல்லரித்து போய் விட வேண்டாம் ). நினைவு படுத்தும் கதை என்று தான்  சொன்னேன். நமது வழி (அதாவது பழைய வழி) முற்றிலும் வேறு. 

தகுந்த வயது வந்ததும், ஒரு குறிப்பிட்ட சமூஹத்தில் ஒரு தேர்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்டு  அவர்கள் எந்த விதமான தன்மை கொண்டவர்கள் என்று அரசாங்கமே பரிந்துரைக்கிறது. (கிட்டத்தட்ட, நமது உட்பிரிவுகள் தான்.....)

ஆனால்.....அந்த யுவ யுவதிகள் அந்த வகுப்பில் தான் சேர வேண்டும் என்று கட்டாயம் இல்லை. அது ஒரு பரிந்துரை  மட்டுமே.தன்னிச்சையாக அடுத்த நாட்களில் நடக்கும் ஒரு விழா போன்ற நிகழ்ச்சியில் அவர்கள் தங்கள் முடிவை கரகோஷத்தின் நடுவே தெரிவித்து  தன் வகுப்பினர் இருக்கும் இருக்கை வரிசையில் சென்று அமர்வார்கள். பின்னர் அவர்கள் தங்கள் வழியில் பயணிக்க வேண்டியது. ஏதாவது காரணங்களால் அவர்கள் தள்ளி வைக்கப் பட்டால், பிறகு அவர்கள் திரிசங்கு லோகத்தில் திரிவது போல், கொப்பு  தவற விட்ட குரங்கு போல்,  வாழ்ந்து தொலைக்க வேண்டியதுதான்.

நமது கதாநாயகிக்கு தெளிவான ஒரு கருத்து அரசாங்க தேர்வில்  கிட்டவில்லை.சில அரிய  சந்தர்ப்பங்களில் இது போல நேரிடுமாம். அவளுக்கு அநேகமாக எல்லா விதமான குணாதிசயங்களும் இருந்ததால் இந்த குழப்பம். அவள் தன்னிச்சையாக "daungtless " அதாவது க்ஷத்ரிய வகுப்பில் சேர்ந்து விடுகிறாள். அவள்  சவால்களும். அந்த பெண் மனத்தின் ஈரமும் வேகமும் விவேகமுமே....திரைக்கதை.

இன்னம் ஒரு முறை முழு படத்தையும் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. எனக்கு இந்த படம் மேலும் புரிந்து இரசிக்க ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கும். 

ஆனாலும், முதல் தடவையிலேயே இது ஒரு சிறந்த படம் என்று தெளிவாக தெரிகிறது. 

"எத்தனை கோடி இன்பம் வைத்தாய்.....இறைவா !! எங்கள் இறைவா !!"

அன்புடன் // சுரேந்திரன்

***** Consumerism *******

Dear All

By any chance, do you still remember Leo Tolstoy's one of the famous short story titled "How much land does a man need ?"......? Well, it could be relevant to remember this while you read this piece....Fine.....?

After a long period, couple of days back, along with my family, we went to a Shopping Mall opened up near our place. It is just 1 kilometer away from my home and got opened 1 year back, and we have crossed it at least 100 times so far......ALAS,.....time has to come for every thing, right ?

I was awe struck at the place reminding me of my days at Europe 8 years back; I was stationed there for little more than 6 months. The IKEA Supermarkets are quite popular at Sweden and I always enjoyed the mere presence into the mall 

{but sure enough to gather only those things which I wanted...!!} 

It is a paradox that the cost of the goods are much cheaper at these malls which is visited by mostly affordable people due to the economies of their scale. This shop which I visited is still not completed in terms of construction as well as occupancy (Cineplex are yet to come) but as such it was great to roam around the place as my wife and daughter were busy with their chores.

Well, as I was taking my stroll in the huge corridors of the various floors observing every bit of things which were made available for people, I realized that our - not our rich people - but our middle class people have been deprived of their basic right of CHOICE for such a long time without such malls for close to 40 years after independence. I remember clearly- when I used to be a kid at my daughter's age, the only supermarket that we know was "Spenzer Plaza" at Mount Road which has a special staircase called "escalator".

Phew.....Gone are those days, now we have at least 1 dozen such huge malls (at least) not just in chennai but coming up quite rapidly in B tier cities also........

Now, why do I get this type of topic particularly when -  deep within me, - neither I have any urge for shopping nor enjoy having things more than what it really matters to me ?

In a way, I welcome these type of malls - which really reveals us to ourselves ! When there are unlimited opportunities at AGANDAM, wise people choose to lead the life the way they want to without succumbing to worldly temptations, right ? Doesn't these shopping malls resemble the very  AGANDAM itself ? 

I think it will be perfectly sane to visit a mall, go thru' Ranganaathan street of T.Nagar and to walk around in any place on earth - if we keep our fundamentals in sync with this grand truth....

Love // Surendran aka Suchoo

****** வாதங்கள்.... விவாதங்கள் ***

முன் குறிப்பு ;- தமிழக அரசியல் களத்தில் இப்போது ஒரு முக்கியமான காலகட்டமாக ஆக்கிவிட்ட ஒரு அரசியல் தீர்ப்பு பற்றியும் அதன் வாத விவாதங்கள் பற்றியும் அல்ல  - இந்த பதிவு. எனக்கு  இன்னமும் நிறைய செய்ய செயல்கள் இருக்கிறது....

எந்த வகையிலும் எந்த வம்புகளிலும்  மாட்டிக்கொண்டு சொச்ச வாழ்க்கையை  பாழாக்கிக் கொள்ள எனக்கு  அவசியமோ துணிவோ இல்லை.....

அன்புடையீர் 

எல்லோரும் ஒருமித்து ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி , அதன் பரிமாணங்கள் பற்றி பேசுவதை சம்பாஷணை (discussion) என்று சொல்லலாமா  ?

 மிகப்பலருக்கு இது தான் பிடிக்கும். 

முக்கியமாக தனக்கென்று ஒரு கருத்தே இல்லாதவர்களுக்கு ஒரு கூட்டத்தோடு இருக்கும் சுகம் அளிக்கும் வண்ணம் - அதே நேரம், தலையை ஆட்டுவதின் மூலம்  ஒரு "பங்களிப்பு" அளித்ததாக திருப்தி தரும் வகையில் அமைந்து இருப்பதால்....; 

நான் சொல்வது உங்களுக்கு ஒப்பாக இருக்கிறதா ? அப்படியென்றால் இது ஒரு discussion தான்.....!! சரி தானே.....? (இப்போது நிச்சயமாக புரிந்து இருக்கும்)

இப்போது அடுத்த வார்த்தைக்கு போவோம். 

ஒரு விஷயத்தின் எதிர்மறை கருத்துக்களை ஒரு விவாதமாக - கோபமோ கொந்தளிப்போ சிறிதும் இல்லாமல் - மனிதர்கள் பரிமாறிக்கொள்வது இயல்பே. 

பட்டிமன்றம் (debate ) போன்ற கட்டமைப்பு வாய்த்த விஷயமாக இருந்தாலும் சரி, பக்குவப்பட்ட மனங்கள் இணைந்து செய்யும் arguement என்ற விவாதங்கள் - பற்றியே , பலருக்கு பல கருத்துகள் உண்டு. 

ஆம்...சிலர் இதில் ஈடுபடுவதில் தவறில்லை என்று வாதிடலாம்....

ஆனால் பலர் வேண்டாமே என்று தயங்கலாம். 

(இதுவே ஒரு arguement அல்லது debate ஆகக்கூடிய ஒரு தலைப்பே.....!!

போன பத்தியில் - சிலர் தயக்கம் பற்றி பார்த்தோம். அவர்கள் பெரும்பாலும் சொல்வது ... இது போன்ற வாதங்கள் / விவாதங்கள்..... வீண் சண்டையில் (quarell / fight )கொண்டு போய் முடியலாம் என்பதால் தான்.  

எனவே.... விவாதம் தீவிரமான சண்டையில் முடிந்தாலும் பரவாயில்லை என்று கருதுபவர்களும் உண்டு..... 

சண்டை பரவாயில்லை, ஆனால் கைகலப்பு முற்றிப்போய் கொலைகளில் முடியாமல் இருந்தால் சரி என்று ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்பவர்களும் உண்டு!

ஆனால் ஒன்று..... எது நியாயம் என்று ஸ்தாபிக்க - கலியுகத்துக்கு முற்பட்ட த்வாபராயுகத்தில் ஒரு யுத்தமே நடந்தது (மகாபாரதம்). 

பரம்பொருளின்  பிரதிநிதியாக வாழ்ந்த, குறைந்த பட்சம் - கருதப்பட்ட ஒரு மனிதர் (ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்) அதை நியாயப் படுத்தினார். 

(யதா யதா ஹி தர்மஸ்ய........). 

சரி......விஷயத்துக்கு வருவோம்....

எங்கள் வீடு ஹாலில் சுமார் இரு வாரங்கள்  நாள் முன்னர் -  5 /6 பேர் கூடிய ஒரு திருநாளில் ஒரு தர்க்கம் நடந்தது. 

ஜோசியம் பற்றி ஆரம்பித்த அந்த உரையாடல் ஒரு மெல்லிய விவாதமாக உருப்பெற்று பின்னர் ஒரு தீவிரமான விவாதமாகவே மாறி விட்டது. 

ஜோசியர்கள் கெட்டது சொல்லிவிட்டால் என்ன செய்வது ...அதனால் ஜோசியமே வேண்டாம் என்பது ஒரு கட்சி. 

ஜோசியரை நம்புவதை விட அருள் வாக்கு சொல்பவர்கள்...அதாவது கடவுளின் அருளால் வாக்கு வன்மை பெற்று முக்கியமாக நம் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமான ஒருவரிடம் செல்வது சிறப்பு என்று ஒரு கட்சி..... 

கடவுளிடம் நேரடியாக முறையிட்டால் அற்புதங்கள் விளையும்.. என்று மனமார்ந்து நம்பும் மூன்றாம் கட்சி. 

பரம்பொருள் ஒரு இருக்கிறது....எல்லாம் விதிப்படி தான் நடக்கும் என்ற ப்ரஞ்ஞையோடு - நம் "மனத்தில்" பட்டதை செய்வதே சரி என்று நாலாம் கட்சி.....!! 

போதுமா ? 

என் கட்சி என்ன தெரியுமா ? என்னைப் போலவே சற்று குழப்பமானது......

என் கட்சி என்னவென்றால்.... விதி சர்வ வல்லமை படைத்தது. கடவுள் அகண்டம் மொத்தத்தையும் தானே பார்த்து கொள்வதில் உள்ள practical constraints இருப்பதால், ஜோசியத்தையும், god men மற்றும் பிரார்த்தனைகளையும்  படைத்தார். தேவையென்றால், தானே முன்னின்று சில காரியங்களை (கவனிக்க - இதற்கு முன் சொன்ன மூன்று விஷயங்களையும் தாண்டி )  தானே களத்தில் இறங்குவார்..... ("pulling up தி sleeves"). ஆனால் அது ரொம்ப அபூர்வம்..... சாதாரண மனிதர்கள் (அதாவது கடவுளிடம் முழு மனத்தோடு ஒன்றி தன பிரார்த்தனைகள் நிறைவேற்றப்படும் என்ற துணிவு இல்லாதவர்கள்) ஜோசியர்களிடமோ God Men களிடமுமோ போய் நிற்பதில் எனக்கு தவறாக எதுவும் படவில்லை. ரொம்ப முக்கியம் - நமக்கு நாம் போகும் அந்த நபர் மேல் முழு நம்பிக்கை இருக்கவேண்டும்.... அவர் மூலம், கடவுள் , ஏன் அந்த விதி நம்மிடம் கட்டாயம் பேசும்.  

விவாதத்தின் முடிவில் நடந்தது என்ன... அவரவர்.....தங்கள் மனத்தில் இருக்கும் வாத நிலையை மேலும் மெருகேற்றிக்  கொண்டு, நம் கருத்தே சரி என்ற திருப்தியோடு  கலைந்து சென்றோம்.... !!!!

                                                       Suchoo & Madhoo  in Moonar @ 2007 (approx)

தத் ஸது..........

கிருஷ்ணார்ப்பணம்

விதேயன்  // suchoo 

**** Collective Consciousness?? ******

"பறவைகள் இயல்பாக பறந்து வந்து மரத்தின் மேல் வந்து உட்காருவது கிளைகளின் பலத்தை நம்பி அல்ல.......தன சிறகுகளின் மேல் உள்ள நம்பிக்கையினால்.....!!"

           {Enjoyed reading at Natesan Park, T.Nagar during last week end during my walking session}

Dear All

Have you - by any chance - read any of the basic books on human psychology which talked about 4 states of human consciousness-es  OR heard it from your friends who know this subject a little bit ? You know it long back ...?? huh....Well, that's wonderful.....!!

Just to repeat, they say with authenticity that all of us lead our lives with decisions made from our outermost layer of mind which is called as CONSCIOUS MIND. But then there is a background system which supports this one called as SUBCONSCIOUS MIND. Most of the decisions we take with the fist one is essentially derived from this backup mechanism which can be considered as a storage system for our memories and our thoughts and actions in the past - both conscious and unconscious.

Again in terms of % these two constitute very little when compared to the balance two. Called as UNCONSCIOUS MIND, the third one literally drives even our subconscious mind - some thing we can relate to our spiritual theories of Karma.....where the total configuration of the way we think, act, feel and react......is made up.

Now, comes the fourth one which is repeatedly emphasized in the world of Psychology - which is referred as COLLECTIVE UNCONSCIOUS MIND. In a group which thinks in a particular way - I don't mean the physical group limited by geography but even a vast population of people, there is some thing gathered up as a collective process which DOES impact the rest of the minds.

Now, I am beginning to wonder if INTERNET - with special reference to social websites is leading us towards a fifth dimension...refer to the title. With so many people posting their thoughts and ideas to their friends and friend's friends....and million others keep forwarding these thoughts to their groups....its a clear symptom of a collective conscious mind getting shaped up. (Please note no one forwards any stuff without enjoying it themselves, right ?)

Well, this information age has its own beauty which is more seducing and lot more adorable than the evils and ill effects that it is feared to bring about. I am personally convinced that most of us in this generation is going to see it happen .... a wonderful world with a collective conscious mind full of positive aspects of life which includes good humor, healthy discussions and above all - an ability to handle life much better & lot more effective

Love // Suren

*** Joy of a New Grand Father (technically speaking !!) ****

Hi All

Approximately 100 days ago, my elder sister was blessed with a grand daughter. Named as NILA, she was born at Atlanta, US and have traveled down towards east (I mean our country) few days back.

Went to see the little one at Airport and spent couple of days at their home but today (rather yesterday as it is midnight now !!) I had a strong urge to have a re-look at her and spend some quality time. Yeah...it was a great evening with NILA while cool nice moon was outside the home. (Did you get struck about this ? The Moon too starts her journey from west and comes towards east. So is our sweet little NILA)

Me and Nila for your eyes below....

  

**** அம்மா அம்மா ******

முன் குறிப்பு : இந்த பதிவு தமிழகத்தில் "அம்மா" பற்றியது அல்ல. சமீபத்தில் வெளியான ஒரு தனுஷின் திரைப்பாடல் பற்றியது.

படியுங்கள்....

உங்களுக்கும் ஏதாவது சேதி வைத்து இருப்பேன் - கடைசியிலாவது.........!!

அன்புடையீர் 

"வேலையில்லா பட்டதாரி" என்ற கொஞ்சம் பழதாகி விட்ட அந்த தனுஷ் நடித்த entertainer படம் பார்த்து இருக்கிறீர்களா ? எனக்கு இது போன்ற "பார்க்க வேண்டும்" என்று நான் ஆசைப்படும் விஷயங்கள் கிடைக்கப்பெறுவது கொஞ்சம் நாள் கழித்து தான். 

என்னவோ என் தலை எழுத்து அப்படி.....என் கதையை விடுங்கள்....!!

இந்த படத்தின் முக்கியமாக இந்த பாடலின் கதைக்கு வருவோம். அதற்கு முன் பின் புலம்...... 

விகடனில் ஓரளவு நல்ல மார்க் வாங்கிய படம் என்று குறித்துக் கொண்டேன். (அந்த st john versus  ராமகிருஷ்ண மிஷன் பள்ளிகளின் comparison பற்றிய ஒரு வசனத்தையும் அது எழுப்பிய அதிர்வலையையும் கவனித்து இருந்தேன். இராமகிருஷ்ண மடத்தின் துறவி மிகவும் கண்டித்து இருந்ததாகவும் படித்த ஞாபகம். என்னவோ முதலில் கெட்ட  விஷயங்கள் தான் என் நினைவுக்கு வருகிறது. 

இதுவும் என் தலை எழுத்து தான்......என்ன செய்ய ?

இப்படி கொஞ்சம் (ஏன் நிறைய) negativity என்னுள் ஊறிக் கிடப்பதால் தானோ என்னவோ தனுஷ் அம்மா பாத்திரம் (சரண்யா ) இறக்கும் அந்த காட்சியில் உறைந்து போனேன். 

என் மகள் எனக்கு தகப்பன் சாமியாக மாறிவிட்ட கதையைப் பற்றி ஏற்கனவே இந்த அகண்டத்தில் பெருமையாக குறிப்பிட்டு இருக்கிறேன். அவள் சன்னமான குரலில் அந்த பாடலின் பல்லவியை பாடிக் கேட்ட பொழுதே என்னவோ என் மனத்தை பிசைந்தது. இந்த படத்தை பார்த்தே தீருவது என்று நேற்று அந்த படத்தை பார்த்தும் விட்டேன். 

படம் பற்றி ஒரு சம பாவம் தான் எனக்கு. OK ரகம் . 

தனுஷின் கண்ணில் இருக்கும் அந்த சீற்றம் (மாமனாரைப் போலவே !!) எனக்கு பிடிக்கும். கொஞ்சம் அபத்தமான வசனங்களையும் அடுத்த scene - க்கு  அச்சாரம் போடுவது போல் முதல் scene வருவதும் (முதிர்ச்சியின்மை......) சகித்து கொண்டு விட்டேன். பாடலுக்கு வந்து விடுவோம். 

ஓலம் என்பதற்கு lamenting என்ற ஆங்கில பதம் சரியாக வரும் என்று நினைக்கிறேன். பாடல் மென்மையான தனுஷ் குரலில் அழகான மெட்டமைப்பில் வந்தாலும் நான் அந்த ஐந்து நிமிடங்களும்  எனக்குள் ஒரு ஓலத்தை உணர வைத்தது. பாடலில் காட்சிகள் - முக்கியமாக தனுஷ் ஸ்தம்பித்து இருக்கும் பாடலின் முதல் காட்சி, அவர் கற்பனையில் - சிறிய வயது தனுஷ் பெரிய குளிர் கண்ணாடியோடு பெருமையாக வீறு நடை போட்டு வர, பெருமை பொங்கும் சின்ன வயது மேக் up - ல் சரண்யா -  நிஜமாகவே ரொம்ப அழகாக- அவரை திரும்பி குனிந்து நடந்து வரும் காட்சி.....

எதைச் சொல்ல எதை விட.....!!

அடுத்த வாரத்தில் மீண்டும் சிக்கி நமது மனத்தின் பிடித்தங்கள் எல்லாம் தொலைத்து நைந்து மீண்டும் அடுத்த வாரக் கடைசி பற்றி ஏங்கும் முன்....இதோ இந்த பதிவு - படம் பார்த்த அடுத்த நாளே....

இது என் இரசனையை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள மட்டும் அல்ல..... நண்பர்களே !!

கலை வடிவத்தின் எல்லை என்ன  ? கொஞ்சம் யோசித்து பாருங்கள்......!

இல்லாத ஒரு சாத்தியத்தை நமக்கு தரிசிக்க வைக்கும் ஒரு முயற்சி தானே ? இந்த பாடலை அமைதியான சூழ்நிலையில் (படம் கூட தேவை இல்லை ) நல்ல சவுண்ட் சிஸ்டம் மற்றும் தெளிவான படத்தில் பார்க்கும் மனிதர்கள் - உயிரோடு இருக்கும் அவர்களது அம்மாவையும் "அந்த தவிர்க்க முடியாத" வருங்கால தருணத்தையும் உணருவார்கள்.....!! 

ஏற்கனவே அதைப் பார்த்து முடித்தவர்கள் மறு தரிசனம் செய்வார்கள்.

போதும்....இந்த பதிவை மேலும் எதுவும் எழுதி மாசு படுத்தி விட எனக்கு மனசில்லை.....

அம்மா..... அம்மாஆ......!!!!!

கொஞ்சம் நிஜத்தை தரிசித்தவனுமான 

சுச்சு / சுரேந்திரன் 

***** Man ki Baath ****** (Voice of the Heart)

Dear All

Delightfully yours.....Suren again on a consequent day which is a rare feat by itself !!

Needless to say, I got little buoyant seeing the first news that hit my eyes in the newspaper about the PM's speech  @ ALL INDIA RADIO yesterday in the above title. 

Contrary to the expectations that he might go on and on for an hour or so (who dares to ask the PM on how long he will speak ? huh ?) , it seems he abruptly closed in 15 minutes. The most important thing is that he has promised the listeners that he will reach out to the masses with similar speeches every month at 11 AM on sundays - if not monthly, definitely fortnightly.

It was a sweet paradox that I had bragged at AGANDAM yesterday on taking up a new initiative ("a small craving of heart".....in precise words - does it match the title of our beloved PM's speech). Whether the readers of agandam saw my piece which is after quite some time (I did get a considerable amount of hits - should admit that), the PM has heard my inner voice (mera Man ki Baath).

As I had recently asserted in one of my recent posts ("RUDRAM"), this PM is DIFFERENT not just because of my expectations about his conduct but more out of his fairness to reach out people. The rest of 4 1/2 years, I might not go on assessing him but this simple (but profound) initiative is enough to keep admiring about him.

I will try his next speech though I know it will be in chaste Hindi. I am sure to understand what he is going to speak - since language just limits itself as a means of communication when the hearts speak to each other......I pray for his good health and continued vigour.

Enough for now

Love // Suren

**** Dusherra ****

Dear All

Today is Dusherra - popularly celebrated as Durga Pooja.

Ever since we became an independent nation, we always had a band of critics who keep reminding all of us that this had never been an unified country - politically and socially. But then, they will not have any answers to the culture of this vast land which had always tightened its grip on the entire population.

Known more for the nine days of Kolu (or Golu ?) in southern part of the country, this tenth of the day is celebrated at Calcutta in streets by public - while north recognizes this day as "Ram Leela". Of course, the way it is celebrated could be different and the associated mythological stories might be miles apart - still, the fact is that the SAME day is celebrated by the nameless people across the country.

This day carries another dimension as well which is well known in southern part of country. To start any new initiative, this is considered to be the best day of the year. Well, it could be a simple craving or wish of your heart OR lofty things like GOAL or AMBITION of your life.....Today is the day to get it started at first gear. 

What did I do today ?

Though I slept very late after the night shift, I was able to wake up fully alert at  6 AM and went to my favourite Natesan Park after quite a long break. (had some health issue that I stopped my usual walking at 10 AM......well, Thanks to Dusherra !). 

Also planning to get started on couple of trivial things from  today which I have been thinking about - for a long time. Do not want to tell those things as some people may find it absurd and stupid. Yes, what else you call ? A spade is always a spade.....!!

I wish the readers of AGANDAM a brand new beginning in "some thing" they aspire for .... crave for......starting from TODAY.

Love

Suren aka Suchoo