Drawing Lines.....??? YES Papa !!!!

Dear All

One more ending of an Year !!

I have always felt that a week is a perfect time period for verifying our "to do" list while an year is a perfect one "to muse about". The year that is gets done by the end of today had been important for me. 

I don't want to call it special because it could connote too much positivism which is not my case.

From a devastating year of 2013, this year had helped me to turnaround. It was very much like a hairpin bend of any hill station where we almost halt and take a U turn perhaps at a quite different altitude (in my case, it had been bit higher one - for sure). 

So, I would call it IMPORTANT one rather to give an exaggerated adjective. 

For AGANDAM, this had been a splendid year with me getting few new readerships through "back door" - I meant FB. Also this is the first year,the number of posts had touched the "50" Mark in the past 6 years of this blog. Almost all of this year's posts were written only when I felt to write AND not forcing myself into the act. 

Another little process improvement which never struck me was the inclusion of "photos" in almost all my recent posts which I was not meticulous about in the past. 

Last but not least - I also ensured to post my second compilation book on my birthday....to support (??) non regular readers of my blog.

Though I look bit serious (worried ?) in the picture taken during my Wynad Visit during past week, I should admit that I am looking forward for a new year that will really excite me - rather - entice me after this U turn year of 2014.

I wish and pray all those readers of AGANDAM - I mean, the past ones who had been a great encouraging factor for me during the initial days, the present ones who stumble upon this blog once a while ......and the future ones who will get interwoven into this blog....a wonderful year ahead. 

A year full of positive learning,  happy moments to live & also leave grand memories for our future....

Well, if you are wondering about the title, its just that this type of artificial demarcation of TIME is needed for us to introspect......!! Does it not appear appealing to you ?
No....?? Ok fine.....At least for me, this had been an important learning from some one's discourse whom I adore.

Felt like sharing this to whom it could be a new perspective about every new year. 

Love // Suchoo AKA Suresh AKA Surendran

த்ரிஷ்யம் - PART 3

அன்புடையீர் 

கடந்த ஐந்து நாட்கள் நான் ஊரில் இல்லை. அதாவது ஊருக்கு போயிருந்தேன்....ம் ... ம் .... அதாவது.....பார்த்தீர்களா ? நம் வசதிக்காக நாம் உருவாக்கிய பாஷை நமக்கே வில்லங்கமாய் எப்படி ஆகி விடுகிறது என்பதற்கு இது ஒரு சின்ன உதாரணம்......!! 

(எனக்கு இந்த silly பிரயோக தவற்றை பற்றி எதுவும் விளக்க முற்பட வேண்டாம். இது சும்மா தான்.....ஒரு கடலை !! இல்லை .... ஒரு starter என்று வைத்து கொள்ளுங்களேன்.....)

கடவுளின் செல்ல நாடான கேரளத்தில் ("God 's own country" ) வயநாடு district பற்றி கேள்விப்பட்டு இருப்பீர்கள்.  அங்கே ஒரு 4 நாட்கள்....அதாவது 4 பகல்கள்....போக வர 1 முழு நாள் - அதாவது 24 மணி நேரம்......

கணக்கு சரியாகி விட்டதா....?

இன்னொரு நண்ப-குடும்பமும், அவர்கள் வீட்டு புது SUV (Maruti Ertiga ) எங்களை வா வா என்று அழைக்க.... அதுவும் அந்த குடும்ப நண்பர் வீட்டு தலைவர், car ஓட்டுவதில் மாறாத இச்சை கொண்டவர் என்பதால் எனக்கு ஒரு பரிமாணத்தில் டிரைவர் ஆக (சரி கிருஷ்ண பரமாத்மா என்று வைத்து கொள்ளுங்கள்.....!! யாருக்கும் உண்மை நேரடியாக பிடிப்பதில்லை !!) உவந்து கரம் நீட்ட....கரும்பு தின்ன கூலி தருவது போல..........கிளம்பி விட்டோம்.

ரம்மியமான பகல் பொழுதுகள் - இள வெயிலும் தண்தென்றலுமாக;   ஊர் சுற்றி பார்த்து விட்டு room வந்த பிறகு சீட்டாடத்தில் நள்ளிரவு வரை நீளும் பகல்கள்; அற்புதமான உணவு ( புட்டு கடலை கறி சிற்றுண்டியும், நேந்திரம் பழம்-பொரியும் தான் கடவுளின் செல்ல குழந்தையாக கேரளம் இருக்க காரணம் என்ற சந்தேகம் எனக்கு சிறிய வயதிலிருந்தே உண்டு......!!);  புது வண்டியின் சொகுசான பயணம்; எல்லாவற்றையும் விட முக்கியமாக - நுரையீரல் முழுதும் நிரம்பி தளும்பும் உயிர் காற்று (oxygen) !!
மானுட வாழ்வு உய்யுற இது போதாதா சொல்லுங்கள் ?

இப்போது தான் ஆரம்பித்த  இந்த வருடம் வெகு வேகமாக ஓடி விட்டது போல தோன்றுகிறது. இது போன்ற மங்களாமான முடிவிருந்தால், ஒவ்வொரு வருடமும் வரப்ரசாதம் தான் என்பதில் எனக்கு சந்தேகம் இல்லை. 

நான் எழுதிய பழைய கவிதை ஒன்றை கீழே  தருகிறேன்.
Its quiet relevant - you will see it yourself  !! 

முதன் முதலில் நான் Mylapore to Chennai  Beach வரை MRTS train - ல் பயணம் செய்த போது (2007 December என்று நினைவு) மனதிற்குள் train பயணம் பொழுதே எழுதிவிட்ட ஒரு கவிதை......

இது போல சுற்றுலா உற்சாகங்கள் முடிவுக்கு வந்து தானே ஆக வேண்டும் ?   

சரி, இந்த மிழற்றலுக்கு (musings ) எதற்கடா "த்ரிஷ்யம்" என்று பெயர் சூட்டினாய் பாதகா என்று கர்ஜிக்க தோன்றுகிறதா ? 

Part 2 மற்றும் அதற்கு முந்திய பதிவுகளை market செய்ய முயற்சியா என்று இகழ்ச்சியாக புன்னகைக்கும் பெருந்தகைகளுக்கு ஒன்றை தெளிவாக சொல்லி விடுகிறேன்.....

"கடை விரித்தேன் கொள்வாரில்லை" என்று வள்ளலார் வருந்திய மன நிலையில் நான் நிச்சயம் நான் இல்லை.....!! அவர் ஞானியாக இருந்தாலும் - நான் பெரும் பாமரனாக இருந்த போதிலும் இதை வெகு நிச்சயம் சொல்லுவேன்.....

நான் எழுதுவது என் சுகம் ...என் சந்துஷ்டிக்காக. 

வயலுக்கு பாயும் நீர், போகும் வழியில் - இஞ்சிக்கும் எலுமிச்சைக்கும் தாகம் தவிர்த்து ஆசுவாசம் ஏற்படுத்துவது ஒரு பக்க விளைவு  தானே.....?
பிறர் என் AGANDAM படிப்பது என்னை பொறுத்த வரை அது போலத்தான்...!!

சரி....பெயர் காரணத்துக்கு (த்ரிஷ்யம்) வருவோம்.... வேறு ஒன்றுமில்லை. நண்பர் குடும்பத்தோடு, ஹோட்டல் அறையில் PEN DRIVE துணையோடு - மூன்றாம் முறை அந்த படத்தை பார்த்து விட்டேன். அவ்வளவு தான்  விஷயம்....!! இன்னமும் பார்ப்பேன்....ஆனால் , அகண்டம் - வரை என் படக்கணக்கு வராது என்று அறுதியிட்டு சொல்கிறேன். 

எழுத எனக்கு இன்னமும் பல விஷயங்களும் த்ரிஷ்யங்களும் இருக்கிறது. சரி தானே....!!

ப்ரியங்களுடன்

சுச்சு என்று அறியப்படும் சுரேந்திரன்

த்ரிஷ்யம் - Part 2

Today is our Daughter's Birthday. She is turning 14.

It had been the most unforgettable birthday for her until now - let me explain how.

Her close circuit of friends (3 in number) had been planning about this day for a little close to a month often counselling with Anoo, my wife. In spite of sincere warnings given by Anoo, they had ended up purchasing quite an expensive wrist watch and supplemented with a Coffee mug with their group photos engraved. The most important part is that they all reached our home on saturday morning - to wish her in advance - since the birthday is on a week day.

Madhoo was taken aback seeing them at home since she was totally oblivious of their plans. We did have a great day with a lavish lunch at a good restaurant and having a cake cutting at the evening confined to our home. Well, is the story over ? not really. 

Today, it  appears - her second circle of friends (Like we have "cousin" brothers and brothers !!) had planned 15 gifts for her - all small but varied ones - and kept giving her at the end of each class period making Madhoo really dizzy.

As she was feverishly scribbling today evening her memoirs of the day (yeah, she does it on special days - she feels diary writing DAILY is a huge commitment but she can't just help writing out her happy days in a diary - which is maintained by her some where in the home - as her absolute private property. 

(After some time, I hope she will start writing open without any inhibitions & experience a different kind of bliss!!)

Now, if you are wondering how come this post is titled as "Drishyam 2"....... its all about the perspective on Madhoo's Birthday celebration.

See, the film Drishyam showed  a visualization which does not exist in reality. Yes ? If that is the play of Maya, then are you not able to see that the reverse that happened at our home in what I narrated above.....? Still not clear ? 

The joy / thrill of maintaining the secrecy for her friends who were planning about for quite some time with a simple wish -  to see profound happiness in their friend's face - seems to be other side of the same coin. 

A Reality Concealed is as much the same as a Falsification Perceived...isn't it so ?  

Love // Suren

ps:- Photo taken at the time of her First Birthday (Aayushya Homam) in 2001.

த்ரிஷ்யம் - என் பார்வை

அன்புடைய நெஞ்சங்களுக்கு 

கடந்து போன  செவ்வாய் கிழமை, அதுதான்.... டிசம்பர் 9ஆம் தேதி.......ஞாபகம் வரவில்லையா உங்களுக்கு ? நீங்கள் கூட காலையில் எழுந்து காபியில் சர்க்கரை அதிகம் இருக்கிறது என்று குறைப்பட்டுக்கொண்டு  இன்னும் கொஞ்சம் decoction ஊற்றிக் கொண்டீர்களே...... மறந்து போய் விட்டதா ? சரி, சாயங்காலம் "வாணி ராணி " கூட ஒரு காட்சியைப் பற்றி சிலாகித்து வீட்டில் பேசிக்கொண்டு இருந்தீர்களே ?? இப்போது ஞாபகம் வந்து விட்டதா.... ? சபாஷ்......!! 

 குழம்பி  போய் விட்டீர்களா? "சும்மா" ஒரு த்ரிஷ்யம் (visual)  படைக்க எண்ணினேன்.....

அன்று (டிசம்பர் 9) நான் இந்த படத்தை பற்றி ஆங்கிலத்தில் ஒரு பதிவு செய்திருந்தேன். மீண்டும் இப்போது ஒரு முறை sub title உடன் மீண்டும் ஒரு முறை பார்த்த பிறகு.  ஒரு நல்ல திரைப்படத்திற்கு  என்னால் முடிந்த சேவை இந்த இரண்டாவது  பதிவு. 

அந்த ஆதி முதற்கடவுள் அண்டத்தையும் நாம் காணும் அனைத்து ஜீவ, அஜீவங்களை படைத்து விட்டு காலத்தை சாட்சியாக்கி -  நம்மையெல்லாம் அந்த மாயையில் சிக்குண்டு மீண்டும் மீண்டும் மாய்ந்து போவதை இரசிக்க எண்ணினானோ என்னவோ தெரியவில்லை. 

இந்த திரைப்படம் ஒரு சாமான்யன் -  தன்  அழகான குடும்பத்தின் அமைதியையும் சந்தோஷத்தையும் காக்க எண்ணி - ஒரே ஒரு நாளை "படைக்க" வேண்டிய கட்டாயம் நேர்வது பற்றி ..... .

.

ஒரு அற்புதமான முக்கியமாக சிக்கல் எதுவும் இல்லாத எளிமையான கதை, அதை படமாக்க ஒரு அற்புதமான திரைக்கதை, பாத்திரங்களின் இரசிக்கத்தக்க உரையாடல்கள், மென்மையான இசை,    பிரமிக்க வைக்கும் திரைக் கோர்வை (எடிட்டிங் ? எனக்கு திரைத்தொகுப்பு என்று சொல்ல மனம் வரவில்லை) மற்றும் நாயகன் முதல் - கடைக்கோடி நடிகர் வரை (பேருந்து நடத்துனர்கள்., ஏன் ? ஒரே காட்சியில் வருபவர்கள் கூட ) - தேர்ந்த நடிப்பு .... 

இது தான் த்ரிஷ்யம்.... !!

படத்தின் பெயர் காரணம் மிக தெளிவாக  அந்த DIG பெண்மணி   - அதுவும் நமக்கு நன்றாக தெரிந்த ஆங்கிலத்தில் (he created "that"  day )  என்று  விளக்கப்பட கீழே subtitle "he re -created" என்று flash ஆவது தலையில் அடித்துக் கொள்ள தோன்றுகிறது. ஆனால் என்ன செய்ய, கடைசி காட்சியில் அந்த பெண் அதிகாரிக்கும் அவர் கணவருக்கும் முன் நின்று மோகன் லால் மிக அழகாக ஏதோ சொல்லி, ஒரு தருணத்தில் கை கூப்பியவாறு கண் மூடியவாறு சொல்ல - நமக்கு இந்த sub title அத்தியாவசியம் ஆகி விடுகிறது. இந்த பேரண்டத்தில் எதை ஒதுக்க ? 

(இவ்வளவு நடந்தும் போலீஸ் அதிகாரிகளிடம் மோகன் லால் மிக பவ்யமாக "நீங்கள் தான் எங்களுக்கு காவலன்" என்று ஒரு சாதாரண குடும்பத் தலைவனாக சொல்லி படம் நிறையும் பொழுது எனக்கும் வந்த ஞானம் இது :-)

 நிறைய படிமங்கள் (layers ) உள்ளடக்கிய படம். 

mobile phone - ல் photo துணியில்லாமல் தான் எடுப்பார்கள் என்று பதைபதைக்கும் தாய், மோகன் லாலை காட்டும் முதல் காட்சியில் அவர் ஒரு car chasing ஆங்கில படத்தின் காட்சி சரியாக இயக்கப்படவில்லை என்று ஆதங்கப்பட, அவரிடம் வேலை பார்க்கும் பையன் ரொம்ப வினயத்துடன் "நீங்கள் ஏன் ஒரு படம் இயக்கக்கூடாது ?" என்று சொல்வதும், பின்னர் - வேறொரு காட்சியில் "போலீஸ் அதிகாரிகள் மீண்டும் வருவார்கள், தன்னை அடிக்கவும் வாய்ப்பு உண்டு என்று குடும்பத்தை தயார் செய்வதும் - எல்லாம் பட்ட பிறகு தன மனைவியிடம் தங்கள் கடைசி மகள் உண்மையை போலீஸ்-க்கு அவளும் அடி வாங்குவதற்கு முன்னரே சொல்லி இருக்கலாம் என்று மருகுவதும்....எல்லாவற்றுக்கும் உச்சமாக "அவசியம் இல்லாமல் எல்லாருக்கும் எல்லாம் தெரிய வேண்டியதில்லை" என்று உண்மையை தனக்குள் புதைத்து வைக்கும் அந்த தகப்பன் மனசு ......அற்புதம்.

நான் முக்கியமாக இந்த படத்தில் இரசித்தது sychronization !! முதல் காட்சியில் காட்டப்படும் புது போலீஸ் ஸ்டேஷன் கடைசி frame - ல்  காட்டப்படுவதும், climax  காட்சியில் media ஆதரவுக்காக கதையில் ஒரு அரசியல் வாதி மச்சினனை (அதுவும் ஆளும் கட்சி)  கதையில் கட்டமைப்பதும், theatre கட்டும் கனவு இருக்கும் கதாநாயகன், குடும்பத்தோடு படம் பார்க்க போன திரையரங்கில் projector ரூம் - நட்பு கொள்வதும்.... அப்பப்பா !!

நெகிழ வைக்கவும் (அந்த நேர்மையான போலீஸ் constable விசாரணையின் போது உண்மையை சொல்லுமாறு மருகுவதும், கதாயகனின் மாமனார் மிகவும் ஆதுரமாக பேசி தன் 1 1/2 ஏக்கர் ரப்பர் தோட்டத்தை மாப்பிளைக்கு எழுதித் தர இசைய வைப்பதும்)  நம்மை உற்சாகப்படுத்தவும்  (அந்த "பெண்குட்டி" (மன்னிக்கவும்) விசாரணையின் போது பிரியாணி தான் நாங்கள் எல்லாரும் சாப்பிட்டோம் என்று வீம்பாக சொல்வதும், பெரிய பெண் பள்ளிகூடத்திற்கு வந்த போலீஸ் ஐ சமாளிப்பதும்) ...... எண்ணற்ற காட்சிகள்.

சமீபத்தில் - 2 / 3 வருடங்களுக்குள் நான் இந்த அளவு இரசித்த இரண்டு ஹிந்தி படங்களுக்கும் (Kahaani , A Wednesday ) இந்த படத்திற்கும் ஒரு முக்கியமான இணைப்பு இருக்கிறது. சட்டத்துக்கு முன் செல்லுபடியாகாத தீவிர குற்றங்கள். கதையின் நாயகர்களின் negativity - க்குள் பொதிந்து இருக்கும் ஒரு நேர்மை மற்றும் முக்கியமாக "புத்திசாலித்தனம்" - எந்த மூன்று படங்களுக்கும் பொது என்று தோன்றுகிறது ..... 

நீங்கள் என்ன சொல்ல நினைக்கிறீர்கள் ? 

இன்னமும் நல்ல படங்கள் (I mean) இது போன்ற படங்கள் உண்டென்றா ? அவசியம் பகிருங்கள்......!! 

எனக்கு வைட்டமின் "சத் சங்கம் " தேவைப் படுகிறது....நிறைய்ய .....ரொம்ப நிறைய்ய .....

 பிறிதொரு நாள் சந்திப்போம்.....

சுரேந்திரன் 

***** "இருவர் (1997)**** - ஒரு மறு பார்வை

அன்புடையீர்

இன்று காலை என்னை மிகவும் பாதித்து இருந்த மோகன் லால் நடிப்பில் (திருஷ்யம்) ரொம்பவே ஆடித்தான் போயிருக்கிறேன் போலும் !!

பழையதாகி விட்ட, ஆனால் என் மனத்தில் மோகன் லாலின் visual effects படிந்து இருக்கும் "இருவர்" படத்தின்  சில காட்சிகள்  என்னை மீண்டும் அந்த படத்தை பார்க்க தூண்டின.
பிரகாஷ் ராஜ் வீட்டின் மொட்டை மாடியிலிருந்து அரசியல் ஆரம்ப காலத்தில் சொற்ப ரசிகர்கள் சேர்ந்திருக்கும் ஒரு கும்பலுக்கு தயக்கத்துடன் கையை ஆட்டும் காட்சி , பிறகு ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் - கையை இயல்பாக ஆட்டியவாறே காரிலிருந்து வெளியே வரும் சில காட்சிகள்....., ஒரு திருமணத்தில் சந்திக்கும் பொழுது ரொம்ப இயல்பாக பிரகாஷ் ராஜ் கைகளை வாஞ்சையாக பற்றும் அந்த climax க்கு முதல் காட்சி......இன்னமும் எவ்வளவோ.....!!

ஆனாலும் இந்த 17 வருட காலத்தில் என் இரசனைகளும் சற்று உருமாறியிருப்பதாலும், வேறு பல "நல்ல" படங்களை பார்த்து விட்டதாலும்..... கொஞ்சம் எழுத வேண்டித்தான் இருக்கிறது.

முதற்கண், பிரமிக்கத்தக்க தலைவர்களாக இந்த  "இருவரை"  என் மனம் ஏற்க மறுக்கிறது. செம்மறி ஆடுகள் மிகப்பல இருப்பதால்  "மே மே" என்று நானும் சமரசம் செய்து கொள்வதில் எனக்கு கொஞ்சம் தயக்கம் இருக்கிறது. அந்த காலத்தில் சினிமாவில் ஒரு பெரும் உயரத்தில்  இருந்தவர்,தமிழர்களுக்கு உலகத் தரத்தில் நுட்பங்களை பரிவுடன் அளித்த அந்த இயக்குனர், இந்த கதையோட்டத்தில் பிரமித்து போயிருந்திருக்கிறார் என்பது எனக்கு இப்போது வியப்பாக இருக்கிறது. கொள்கைகள் நீர்த்து போய் அரசியல் ரீதியாகவும் சரி, சொந்த வாழ்க்கையிலும் ("ஒருவனுக்கு ஒருத்தி") நெறி தவறி போன அந்த "இருவர்".......கதைகளின் நாயகர்களாக்கி, ஒரு சாதாரணத்தை உயர்த்திக் காட்ட விழைந்ததில் ஒருவேளை எதாவது உட்காரணங்கள் இருக்கக் கூடும்....

எனக்கு ஏன் இந்த வீண் ஆராய்ச்சி.....? ஒரு தனி மனிதரின் சுதந்திரம் பற்றி பேச நான் மேலும் விரும்பவில்லை. 

ஒரு வகையில் நானும் செய்வது இதைத்தானே  ? 

சாதாரணத்துவத்தை கொடி பிடித்து தூக்கி மன நிறைவு காணும் என் மனப்போக்குக்கு     - கடைசி காட்சியில் நண்பனின் இறப்பிற்காக கவிதையாகவே புலம்பும் அந்த தமிழ்செல்வன் பாத்திரத்தில் என் நெஞ்சம் நெகிழ்வது என்னவோ நிஜம்.

நிஜத்தோடு வாழ்வோம் - நம்மால் முடிந்த அளவாவது......!

சுரேந்திரன் 

*****Dhrishyam (2014)********

Dear All

There are going to be many FIRST that I am going to list now. Can't help putting them down before starting the message of this post.

First thing first, this was the first movie about which I am writing exactly a second after seeing it. There was one such circumstance in the past (2009) when I vehemently wrote my Film Review on "unnai pol oruvan" soon after seeing the film. But you see, since I was at Coimbatore those days, I had to reach an Internet Cafe before spilling my rage - which took few minutes extra.

Again, this is the first Non Tamil Movie I am seeing without Sub Titles for the first time. YES, this had been a huge karma for me - not able to venture new landscapes considering the Language as a barrier. However, I realize now that for a certain category of films, we need to feel it before we understand it.

There is one more funny element about this musing.  I am not going to make it a film review today. Yeah....I intend to just write down my feelings now with my limited "understanding" warning me not to come to any hasty conclusions about the film. In particular, without understanding the exact words of Mohan Lal in the last scene to the Boy's parents, I can't boast that I have "seen" the film. I will follow this up with another one before the end of the week after seeing it WITH sub titles. (Perhaps, I  may want to write it in TAMIL).

I have the habit of crying during intense moments of the film and here I am - for the first time - sitting at my home all alone - sobbing profusely (believe me, I have a running nose now :-) !!)

Also, since I had a ripple of thought to see this film during last week end, there had been enough distractions for me - as the CD that I got did not work properly & had to be returned back at the shop only to get a replacement CD of another film, getting the film downloaded from my cousin and even after I got it in my hard disc, the sub titles still don't work.....How much struggles....?? To handle a genuine simple wish, how much of obstacles I had to.....!! (I am reminded of all the initiatives of Mohan Lal to keep up his family's peace above any thing else)

Last but not least, just yesterday, I decided upon the title of  my BOOK release for 12th July 2015 (if you are laughing at me, I just don't mind - I normally plan things in advance, you know !!)- its going to be titled as "Kanni MuyarchigaL" covering all of my experiences under the umbrella. This post and the subsequent review - without any saying - gets qualified into that.

Well......

The mere fact that such a movie (or brand of such movies) has been possible is a proof for the super intelligent hero. And I am aghast at every aspect of the film including the fantastic rendering of Meena (Yes, I have a strong feeling that she is one of the wasted resource at least in Tamil excepting Avvai Shanmugi - where she showed glimpse of her prowess), the two kids and including that constable whose desperation at Mohanlal had been crafted nicely.

I really don't know why the so called "entertainer movie" makers try to make at least one such film - which is a classic possibility for any one who can think a simple, straight and nice story line.
Yaar, please get this straight - unless Kalaanithi Maaran bleeds thru' his nose, you guys can't take a film like ENTHIRAN. (Is it really required to take more Enthiran like movies - is altogether different question)
I recently read that a Hot Director of Tamil in yester-years - known for his films like Sivakasi, Thirupathy.....etc., is going to come back. While I don't even care to remember his name, I crave such "come back" guys can do a bit of their er....er..... PAAPANAASAM.

Well guys......Catch you up before the end of the week once again - of course - on the same film. That could be more of a review.....!!

Krishnaarpanam

Love // Suren

Yet Another Day.........!!

*****I consider this as philosophy. Most probably could be a crap for you . It is not "yet another" post that you see below ******

Dear All 

Go to any street of any of the city in the world, pick up some one randomly and ask him to spontaneously speak about a "memorable day" in his life - I am sure he / she will have at least ONE day to talk about. (The truth is that most of us have definitely more than one - for varied reasons). 

Well, memorable can connote both happiness and sorrow  - though people don't readily accept it as they want to avoid carrying forward of their past sorrows - and the nature of emotion is not the point I am trying to make - it is about human mind's capacity of etching the best / worst moments of life in their memories and carrying it forward for a long time  - at least until we find the next one. 

But, when we think in terms of IMPORTANT day or a day which gave a DEFINING moment for oneself, I have a feeling we will grope a bit for a while - at least most of us because there is a possibility that it might not be in our conscious mind. Rather we may even unconsciously start thinking about "memorable days" of ours - instead ! 

Since "importance" is an extremely relative phenomenon and it keeps changing for us as we evolve as human beings. Further this perhaps might also be related to some element of FREE WILL or DESTINY in action  {{to me it appears both are not too different}}

If I appear to be too confusing - let me put it straight here. 

I am referring to a "memorable" day as the day that we travel back and remember  happily or sorrowfully NOW. An "important" day is some thing we relate that day of the past to our situation today and evaluate. 

Regardless of what sort of day is for YOU and ME, Is it not fascinating to think that it is "Yet Another Day" for the Eternity ? In fact the painful explanation I was trying to make between memorable and important days get completely dissolved when we think about it as "Yet Another Day".

Today is an interesting day for me and will definitely make it a memorable one for some time but I am unsure it could eventually turn out to be an important day in my life.....!!! ???? But then, it could be "Yet Another Day" for you....him.....and - for sure - to the Mighty Eternity 

Love // Suren