சொல்ல மறந்த கதை :- 5 : பொறுப்பான பரதேசி

 அன்புடையீர்

படத்தின் தன்மை கருதி நான் தனியாகவே "பரதேசி" படம் பார்த்தேன். 

கூட வரும் அளவு ஊக்கம் இல்லாமல் அன்பு மகளுக்கு "கதை" தெரிய வேண்டுமாம்.....!! முக்கியமாக சாப்பிடும் பொழுது கதை கேட்டு நச்சரிக்கும் வழக்கம் உள்ளவளுக்கு "தனியாக" படம் பார்த்து வந்த தகப்பன் அருகில் இருக்க கேட்பானேன்......? முடிந்த அளவு அந்த கதையை அவளுக்கு புரியும் வகையில் சொன்னேன்.....(அவ்வப்போது தழதழத்து போய்தான்......அதெல்லாம் என் இல்லத்திற்கு ரொம்பவே சாதாரணமான நிகழ்ச்சிகள்....) 

அது மட்டுமல்ல விஷயம்......!! 

நேற்று இரவு தொலைக்காட்சியில் சில வினாடிகள் "பரதேசி" பற்றி விளம்பரம் வந்த பொழுது - திக்பிரமை பிடித்தாற்போல் அதை - வயிறு பிசைய ....பதை பதைபதைத்து போய்.... கண் கலங்கி நான் வெறித்த  கோலம் எனக்கே சற்று விநோதமாக பட்டது......!! 

இந்த "பரதேசி" படமும் கதையும் ரொம்ப நாளைக்கு நான் மறக்கப் போவதில்லை. பின் எதற்கு இந்த எழுத்தோவியம் என்ற அலுப்பு ஏற்படுகிறதோ ? 

பொறுங்கள்.....புரியும்.......

படம் பார்த்து வரும் வழியில் என் purse நடு ரோட்டில் கீழே  விழுந்து தொலைத்து விட்டது......!! 

Traffic சிக்னல்-ல் நிற்கும் பொழுது, நெரிசலான அந்த சதுக்கத்தில் அதை கவனித்து விட்ட ஒரு புண்ணியவான், கிட்ட தட்ட அரை கிலோ மீட்டர் என்னை தொடர்ந்து துரத்தி (அவர் ஒட்டியது Qualis) என்னைத் தாண்டி பல்வேறு சைகைகள் மூலம் பதை பதைப்புடன் எனக்கு இந்த விஷயத்தை சொல்லிவிட்டு "உடனே போங்கள்" என்று துரிதப்படுத்திவிட்டு மிகவும் நிறைவாக தன வழி சென்றார்.

அவருக்கு ஒரு ரகசியம் தெரியாது.....!! கற்பனையூரில் எப்போதும் சஞ்சரிக்கும் நான் இது வரை என் purse - ல் 300 ரூபாய்க்கு மேல் வைத்து கொண்டதே இல்லை.....!! Driving License , க்ரெடிட் / டெபிட் card போன்ற அதி முக்கிய விஷயங்கள் எப்போதும் என் கையில் இருக்காது.....( அவ்வளவு தன்னம்பிக்கை). 

(Driving license - laminate செய்யப்பட நகல் மட்டும் இருக்கும்...காலத்தின் கட்டாயம் பாருங்கள்). 

அதனால் நான் அவ்வளவாக கவலைப்படவில்லை. அவசியம் நான் திரும்பி போகும் வரை அந்த டிராபிக் சிக்னல் - ல் இருக்க இது த்ரேதாயுகமும் இல்லை....நான் இருந்த இடம் ஒரு வழிச் சாலை வேறு....

(அது தான் ஐயா - one  way  traffic ). 

இருந்தாலும் வண்டியை ஓரத்தில் நிறுத்தி விட்டு சில கணங்கள் யோசித்தேன்......!! 

எனக்கு விபரம் சொன்ன அந்த Qualis  வண்டிக்காரரின் பதைபதைப்பு மற்றும் சொல்லி முடித்த பிறகு அவர் முகத்தின் நிறைவு மனத்தில் வந்து என் மனசாட்சியை பந்தாடியது.......

இழந்த பணம் பெரிதல்ல.....!! அவரின் குணத்தை நான் மதிக்க வேண்டாமா சொல்லுங்கள்.....? 

அந்த நெரிசலான பாதையில், சுற்றி வளைத்துக் கொண்டு அந்த டிராபிக் சிக்னல் வரை நான் திரும்பி அடைய கிட்டத்தட்ட இருபது நிமிடங்கள் ஆனது. 

அங்கே 2 / 3 traffic constables  (சுத்தம்......!! வாய்ப்பே இல்லை என்று என் மன சாட்சி உரக்க ஓலமிட்டது....) அணுகி ரொம்ப பவ்யமாக அவர்களிடம் விபரம் சொல்லி அவர்களிடம் யாராவது ஒரு brown  கலர் purse கொடுத்தார்களா....என்று வினயமாக கேட்டேன்....(கிட்ட தட்ட ஒரு கர்ம யோகி மன நிலையில் நான் இருந்தேன் என்று சொன்னால் மிகை ஆகாது). 

அவர்கள் மிகவும் ஆதுரத்துடன் உதட்டைப் பிதுக்க, நான் நன்றி நவின்று வீடு வந்து சேர்ந்தேன்........!!

ஒரு வகையில் "பரதேசி" படம் பார்த்து விட்டு (அதுவும் மிக்க நிறைவாக அனுபவித்து.....) வந்த எனக்கு பரதேசி கோலத்தில் கையில் பத்து காசு இல்லாமல் வீட்டுக்கு வந்தது விகல்பமாக இல்லை. சாலப் பொருத்தம் ...... 

அதை விட முக்கியம்....நான் செலவழித்த அந்த இருபது நிமிடங்கள்......

யாரோ முகம் தெரியாத அந்த நண்பரின் பதைபதைப்புக்கு என்னால் முடிந்த அளவு பிரதி உபகாரமாக - பொறுப்பாக ஏதோ ஒன்று செய்த நிறைவு.......

என்ன சொல்கிறீர்கள்.....? 

முகவாயை தோள் பட்டையில் இடித்துக்கொள்ள தோன்றுகிறதா ? அது உங்கள் விதி........நான் என்ன செய்ய.....

என் கணினியின் keyboard தேய்ந்து போகும் வரை....

என் விரல்கள் செயலற்று போகும் வரை......

இந்த அகண்டத்தை பிரளயம் வந்து தாக்கும் வரை......

அன்புடன்.......சுரேன்.

**** Paradesi ******

Dear All

I was fortunate to watch Bala's new film "Paradesi" today.

This is indeed a rare thing for me (watching the film on the first day itself) ; Before this, I had watched only "Devar Magan" which was two decades back....

In fact I was slightly disappointed to see that - though the theatre was house full - there was utter silence from the first slide of the film as if ....the entry was "restricted".... :-)
Then I realized the niche that Bala has carved for himself in the past 15 years.....and this is to be expected.....!!

Well, there could be tons of words already in the blogs and twitters about this newly released film and enough of reviews done by a wide range of people - from intelligentsia to common man.

For my own queer reasons and strange logic, I am neither going to utter a single word in the nature of review about the film nor get into any details.
As I was sitting shell shocked after the abrupt ending of the film in the theater - little realizing that all except me have already lined up to leave, there was a complete silence in my mind which was transported to a different era altogether.....

Recently I had also seen "Viswaroopam" (no no...I am not getting into comparison mode please....) in which I vividly recall the first slide where Kamal forewarns on some of the tragedies are real life ones....and calls for   "brave hearts" to watch and enjoy the film.

Bala is bit discourteous in this film....!! With lot of audacity he goes on with his story telling (reportedly with facts) which is definitely depressing for entertainment seeking people.

It is as if he is so clear what he wants to say and how to narrate it ...and seems to have a firm conviction that the audience will be with him. I particularly love the abrupt manner he ends his films (like "Naan Kadavul" too) seeming to tell us that his intention is not to tell a story but to inject us some intense feeling...nothing more ...nothing less....!!

The music and camera has supported Bala's creativity with a great sense of responsibility and the second half  of the film soars high and intense with these two aspects never letting down this Director with a Vision.....

To give company to my little daughter I had patiently sat thru' films like -  Boss engira Baskaran, OKOK and so on.....and have developed an empathy for the need of mass entertainers...
(at least till my little one gets ready for such intense movies and shuns away from typical entertainers and so called comedy movies).

But then, I also sincerely wish that there are such quality films that keep coming once a while to balance out things at AGANDAM....!! I only wish this film is respected by sufficient number of people so that Bala gets enthused for his next venture.

Please watch it in big screen only.

I only wish Bala keeps on further maturing with his new ventures and make us all proud by becoming ULAGA NAYAGAN......!!

Warm Regards // Suren

Mundane Matters - 5 :: "Maha Shiva Rathri"

Dear All

After a gap of two years, I made it a point to attend Maha Shiva Rathri Celebrations of Isha last sunday.

Perhaps every one at chennai could have spotted the wall hoardings and information about this;  Isha is organizing this celebrations year after year in a grand manner
(reportedly the largest gathering of public for the celebrations - in the entire country).

With their typical professionalism and dedicated band of volunteer  group  - and above all, the presence of Sadhguru (who ensures that he is @ India to participate / lead this event irrespective of his busy schedule these days) has made the celebrations attain a very huge proportion with every passing year.

It used to be a Coimbatore-centric celebration when it got started during early 90's (in fact within the premises of the Center itself) ;

It has now grown to an extend  that even the local centers across the country (perhaps even at US - I am not sure) have started joining the celebrations from their area itself with huge screens for live broadcasts on the celebration (to facilitate those hard core meditators / devotees who are not able to reach Coimbatore due to some or other reasons).

When this techie thing started off 5 - 6 years back, it was an uphill task for Isha but these days with many popular channels making live coverage of the event, it is much easier to just blow up the TV channels as they are broadcasting.
(Well, just to add their meticulous-ness, they ensure to cut off from the TV channels during "commercial breaks" and make use of the limited time for their announcements and some other related telecasts only to join back when the TV channel gets back to the venue).

Ever since I have done the basic program in 96, I had ensured to stay awake on this day at some local temple here in chennai which got a little more comfort after Isha's live telecast. (Well, I had been once to Isha itself (in 2009) when I was fortunate to be positioned @ job in coimbatore)

This year - It was an extra ordinary deep experience for me during the group meditations - perhaps the current body fitness has helped a bit in ensuring my energy level. Thank God....for having the sanity to reach there this year at least.....!!

I was admiring every little minor improvement that was made in the way the celebration takes place. One cannot help but admire the purity and dedication with which every single segment of Isha does their part to make event grander and grander....

I was particularly melting to see Sadhguru walking up in the specially constructed ramp (prepared exactly towards the center right from the Dias till the end of the make shift hall - with public organized to sit in both sides of the ramp) to reach out the large volume of public as if he wants to give them his presence and gratitude for having come all the way.......
(the background chorus song played during this time "visweswaraaya....." is one of my favourites - which he started off with his majestic voice before he started his ramp walk).

What made me even more sobbing during this particular point of time is the enormous care He was taking to ensure people don't go overboard to catch his attention. He was humbly folding his hands and graciously walking......meeting people's eyes as much as he can (in both sides, I mean)......gently warning  people who were trying to reach out towards him.....and above all showing the body language of how much of a simple and humble being - HE IS.......!!

It was a huge demonstration of leadership with a fullest possible understanding of what AND how much it means to take the ownership of gathering general public.

At Isha, there is always an undercurrent notoriety of  few of the Isha meditators behaving in weird manner out of their own compulsions; it is perfectly fine in an inhouse program where most of the regular guys like me are used to all the museum acts - but it is quite a fact that this aspect scares away the first timers to isha - who really get puzzled about the whole thing.

In an event of such a grand scale, this type of confusions and resistances of new comers is also a reality to be factored...but then ....... this superman - with his heightened grace and deeper understanding allows even those aspects with his full awareness. The way he walked thru' the public in the ramp - at least it appears to me - could have helped to minimize the confusions of the novices and people who were shell shocked at few things that they were not really used to......!!

Thank you Isha....and I am just being grateful to be the part of the day after 16 years of doing the basic class. I wish I don't miss one more such celebration till I exist in this vast AGANDAM

In my long innings with Isha, I had patches of some unforgettable volunteering but to balance it, I had taken complete absenteeism for long periods from Isha for no good reason. The mere fact that I am still clinging to Isha doing the practices learnt there is some thing I feel grateful and gives me some purpose about life and this mundane living........!!

Well, title to be justified now......
Why do I call such a grand event and a great spiritual night a mundane matter ?
How do I take this liberty.......? hmm......??

I am just trying to verbalize the feelings that I had on monday early morning as I was walking back to home from the Celebration grounds.....!!

Doing this celebration meticulously year after year for close to two decades, I will not be surprised if this has become a routine matter for Sadhguru (perhaps "mundane" is not the right adjective to  be used...).
At the level at which he operates these days with lot of special programs and finding his feet in many important global meetings, perhaps the participation in this program could perhaps much of a self imposition (with due regards to the importance he attaches to the significance of this event)

He does this only because....because....it matters too much for little ordinary, hapless souls of this grand old country which is pretending to get modern in wrong ways ape-ing the western culture.

To make another mundane and ordinary night - for you and me - into an unforgettable spiritual one - matters a lot......Isn't it ??

Love // Suren

சொல்ல மறந்த கதை - 4 :: காலைக்கடன் :-(

அன்புடையீர்

கொண்டாட்ட மன நிலையிலும், சில சமயம் இயந்திர கதியான வாழ்க்கை ஓட்டத்தை தவிர்க்கவும், முக்கியமாக - "வழக்கத்தை விட சற்றேனும்" சுவையாக சாப்பிடவும் - நீங்கள் அவ்வப்போது ஓட்டல் போகிறவர் தானே ? 

எங்கள் வீடு விஷயமே வேறு.....

கோயிலுக்கு பக்தி பரவசத்துடன் போகிறோமோ இல்லையோ, வாரம் கண்டிப்பாக ஒரு முறை எங்கள் குடும்ப ஓட்டல்-ஆன சரவணா பவன்-க்கு கிட்டத்தட்ட பத்து வருடங்களுக்கும் மேலாக போய் கொண்டு இருக்கிறோம். 

வேறு பல இடங்களும் முயற்சித்தத்தது உண்டு....!! "Feeling  at home" என்று சொல்கிறார்களே.....அந்த ரோமாஞ்சனம் ஏற்படுவது HSB -யில் தான்..

குறிப்பாக அந்த சுத்தமான சூழ்நிலையும் அற்புதமான பரிமாறும் தன்மையும்....வேண்டாம் - என்னை இத்துடன் விட்டு விடுங்கள்....காலங்காலையில் நான் ரொம்ப நெகிழ்ந்து போக விரும்பவில்லை.....வேலை நிறைய இருக்கிறது........!!

(இராஜகோபால்) அண்ணாச்சிக்கு எங்கள் குடும்ப ஆதரவும் ஊக்கமும்தான் அவரை மென் மேலும் கிளைகளையும்  (விலைகளையும் ??) வளர்க்க எருவாக இருக்க கூடும் என்பது என் ஊகம். 

இன்று காலை நானும் என் சக தர்மிணியும் மிக ஒற்றுமையாக மீல்ஸ் பார்சல் வாங்கி பகல் உணவை முடித்து விடுவது என்று முடிவு செய்தோம். 

(நாளைக்கு அருமை மகளுக்கு கணக்கு பரீட்சை...இல்லாள் சற்று ஆடித்தான் போயிருக்கிறாள் பாவம்.......உணவு விஷயத்தில் எவ்வளவு தான் பிடிவாதமான தீர்மானங்கள் எனக்கு இருந்தாலும் எனக்கும் மனிதத் தன்மை உண்டு.....நம்புங்கள்......!!)

அசட்டையாக 300 ரூபாய் (சரியாக 290) எடுத்துக்கொண்டு (1 ஸ்பெஷல் மீல்ஸ்-ம் 1 normal மீல்ஸ்-ம் அதற்கு மேலா இருக்கும் ??) பல்லை தேய்த்து விட்டு முருகா முருகா என்று வீறு நடை போட்டேன்....

(நாங்கள் படுக்கையை விட்டு  எழுந்தது பத்து மணி வாக்கில் தான்...  ஹி ஹி ).

சமீபத்தில் விலை ஏறி இருந்தாலும் பார்சல் வரும்வரை நாக்குக்கு சற்றே வலு சேர்க்க சுடச் சுட ஒரு நெய் பொங்கல் வழுக்கி உள்ளே போனது.....; முருகா....முருகா....!!

கொண்டு போன பணம் பற்றி நிச்சயமாக அவ்வளவு பிரக்ஞை இல்லை. சரியாக 303 ரூபாய்-க்கு பில் வந்தது......; சர்வர்-க்கு 10 / 20 ரூபாய் தராமல் எழுந்து இருப்பது என்னுடைய வழக்கத்தில் கிடையாது. அது மட்டுமில்லை - எப்படியும் பற்றாக்குறை தான்.....; 

உங்களுக்கு எப்படியோ தெரியவில்லை...இது போன்ற சந்தர்ப்பங்கள்  பலவற்றில் சிக்கி, முழித்து மீண்டு வந்திருப்பதால் (இதே சரவணா பவன்-ல் கூட ) எனக்கு அவ்வளவு பிரச்சனையாக படவில்லை. 

ஓட்டல் மேனேஜர் பரிச்சயமானவர்தான்....அவர் ரூம்-ல் இல்லாதது நான் உட்கார்ந்திருந்த டேபிள் - லிருந்து தெரிகிறது....!! அவர் அந்தஸ்து-க்கு குறைவானவர்களிடம் பேசுவதில் எனக்கு தயக்கம் இருந்தது.....என்ன செய்வது ?

மிடுக்காக எழுந்து அவர் ரூம் வரை சென்று சுற்று முற்றும் பார்த்தேன். பரிச்சயமான ஒரு சர்வர் முகம் புன்னகையுடன் அருகில் வர.... அவரிடம் நிலைமை சொல்லி ஒரு 25 ரூபாய் மாலையில்  தருவதாக சொன்னேன். நான் எதிர்பார்த்தவாறே மேனேஜர்-க்கு அடுத்த லெவல் கைத்தடிகள் இருவர் என்னை நெருங்கினார்கள்.....!! 

அவர்கள் முகத்தை நேருக்கு நீர் பார்க்காமல், என் நண்ப - சர்வர் கிட்டே மட்டும்தான் என் சம்பாஷனை.....(எனக்கும் 40 வயது ஆகப்போகிறது பாருங்கள்......!! human psychology )

அவர்கள் மூவர் கண்களும் சில வினாடிகள் சந்தித்தன...."இதற்கெல்லாம் எதற்கு சார் மேனேஜர் வரைக்கும் போய்க்கிட்டு ?" கைத்தடிகளில் ஒரு ஆதுரமான குரல் 

(இதுவும் நான் எதிர்பார்த்தது தான்...இந்த முடிவு நண்பா சர்வர் எப்படி எடுப்பார் ....பாவம் ?)

ஹ்ம்ம்.... மாலை மீண்டும் சரவண பவன் போக வேண்டும்....! 

ஒரு அருமையான காப்பியை கண்கள் கிறங்க அனுபவித்து குடித்து விட்டு - காலையில் நான் வைத்து விட்ட கடனை பைசல் பண்ண வேண்டும்.....!! 

.என்ன செய்வது - விதி எப்போதும் வலியது தான்.......; கடமை என்னை நறுமணம் பொங்கும் காப்பியுடன் அழைக்கிறது.....நமக்கு அளிக்கப்பட குறைந்த பட்ச மதியை வைத்துக் வாழ்வாங்கு வாழ வேண்டியது தான்.....

என்ன சொல்கிறீர்கள் ?? 

உஷ்....ஒரு ரகசியம்......!! 

நடந்து முடிந்து இரு மணி நேரத்துக்குள் அகண்டத்துக்கு அறிவிக்கப்பட்ட இந்த ரகசியம் என் சக தர்மினி-க்கு தெரிவிக்கப்படவில்லை......!! 

அவள் உண்ட களைப்பில் சற்று அயர்ந்து இருக்கையில் எது போன்ற சம்பவங்கள் அவளுடைய ஜீரண சக்திக்கு அவ்வளவாக உதவுவதில்லை.... (மயிர் நீப்பின் உயிர் வாழா பரம்பரை .... பாவம்)

அவளுக்கு படிப்பதில் இருக்கும் ஆர்வும் பொறுமையும் எனக்கு தெரியுமாததால் அவள் பாம்பு செவிகளுக்கு உங்கள் மூலமாக சென்றால் தான் உண்டு......!! படித்து விட்டு மறந்துவிடுங்கள் ----- தயவு கூர்ந்து......

அகண்டத்தில் இந்த விஷயத்தை வரவு வைத்தது என் ஆத்ம திருப்திக்காக மட்டுமே......

அன்புடன்

சுரேந்திரன்

Patiently yours.......

Dear All

Being physically fit had always been a feverish wish of mine but I never bothered to initiate structured action in this area. Even during Silence Programs of Isha where we were forewarned to keep the body fit before the week long silence programs - at  least for 40 days or so - I had consistently managed just a pass percentage in the number of days when I did the prescribed physical exercises 

(Between 2000 to 2009 I participated in this program 5 times - every time the same vicious cycle - taking feverish targets, be persistent for 2 - 3 days, finding lame excuses and reaching Isha for the program with a body that is totally unfit and a mind which is full of guilt) 

Well, I always had a famous self coined sentence to pacify me ....."I will become physically fit and look smart BEFORE the Doctor prescribes it in a formal manner" !!

Alas....at last I got started on my fitness regime only after hearing it from a Doctor (in fact a specialist) as I was diagnosed with Rheumatoid Arthritis - a bit of special modern disease which seems to have neither a root cause nor a permanent cure. Well, there was some confusion about my constant and peculiar pain in my arms which never waned for more than two months & at last it was suspected, diagnosed and got confirmed during early February....and here I am systematically settling down in taking care of the body as this seems to be the most important part of the cure.

Well, I have started my breathing exercises and hatha yoga learnt from Isha along with rigorous walking almost daily. When I started off walking, I was barely able to walk for one kilometre with my fitness levels which now has increased quite systematically to 5 -  6 kms these days giving a peculiar and well deserved satisfaction. Of course I have close to 50 tablets to be swallowed per week which seems to be unavoidable to ensure complete cure.

Now, amongst all these initiatives (which was thrust upon me by destiny - of course), I particularly relish the walking part of my day which keeps throwing multiple perspectives with every passing day. In fact, this subject deserves a separate posting (Shall I name it "Talk the Walk" ??) and simply cannot be extempore as I am scribbling these words now.....!!

YES.....there are too many things running in my mind as I think about this simple and most basic act of any healthy human being (I mean "walking:") and the poetic aspects of usage of parks in our society - which I never bothered to observe closely all these years....!!

They say....."You start thinking like a dog as you near FORTY"......!! 

As I have just a hundred days more left to reach this milestone, it appears I will prove to be a wise dog with all my enriched learning I have been attaining thru......walking.

Stay tuned.....

Love and Regards // Suren

Perspectives

Dear All

Read a moving short story "Kuruthi" of Jeyamohan which is posted in his blog recently (www.jeyamohan.in/?p=34372). Of late, I am getting addicted to this gentleman for his power of eloquence and .... and his sheer ability to make us literally see the story (as we read it).

(I actually had an animated chat with this man at his residence @ Nagarcoil - couple of days back.....of course in one of a nice dream)

In deed,  I am yet to understand his master piece (Vishnupuram) fully well but still there is an element of interest factor to keep reading it again and again. Having enjoyed few of his short stories, I have become a regular reader of his blog these days. 

Like the "ARAM" series - which he wrote couple of years back -  he has started writing simple and cute short stories once again during past few days.....

This particular story (Kuruthi) talks about perspectives of two individuals on their similar issue. 

The issue is on land ownership by lower caste people which - though is a bigger social subject - becomes quite sensitive in this story as both these gentlemen were directly affected by it.

The elder one spends most part of his life in jail for the double murders he commits very consciously (and quite patiently - after waiting upon for eight full years) mainly to avenge the higher caste people of his village. As the story starts off, the younger one at the jail reaches the village of his senior mainly to get inspired to do a similar act under sort of same circumstances. 

He searches for a while to locate the old man and at last gets the clue about his whereabouts......Seeing the plight of the old man lying all alone in his land in the outskirts of his own village, he is in fact dumb found and start wondering if it is all worth it......??!! He does not even mind thinking aloud to the old man about his thought process..

The story ends with the vengeful (you can hear his voice if you get involved with the story) voice of the old man who roars in justification of his action and literally slaps the confused man in front of him......"Live like a MAN....not like a pig or dog" ....leaving not just his friend alone - shocked, amused, puzzled.....(and also inspired....?)

One of the best stories that I read recently, I immediately got reminded of another short story of SUJATHA in his MADHYAMAR series where a son goes to his own village to meet his father to take lessons on being forthright and moral. 

Expecting pearls of life changing wisdom from his father who was known for his righteousness and strong personality, the son is shell shocked when his old father simply advises the son to accept the bribe - if offered. Another moving story - indeed....with equally justify-able logic and empathy.

Well, what's the moral from these contrasting stories from two different personalities of Tamil Literature.....??

Learning to absorb the perspectives and grow a bit more in empathy.....

Beginning to realize the grandeur of subjectivity......and the stupidity of rights and wrongs.....

What do you say ????

Love......// Suren