***** Raazi ********

Dear All

US Memorial Day (28th May) turned out to be a memorable one for me.

I visited a local mall to see a new Hindi Film anchored by Alia Bhatt. Incidentally I am seeing her in a film for the first time. (Lot of Ads.......but !!)

Last year - precisely in the month of January - I took a goal to see at least one Non Tamil movie at a theatre all alone - every month. Sounds cool.....huh ?? Actually it did not work out for a person with multiple priorities like me.

I actually started "working religiously " (??) on the goal too by seeing two 3 movies during I Quarter 2017 - If I remember they were chronologically...Dangal (Aamir Khan) , Raaes (Sharuk) & then one stupid comedy Hindi Film - I don't even recall the name now.

Suddenly a week back, I realized that I missed out on this goal completely & decided to do some damage control to my self esteem.....so made it a point to visit the same favourite mall where I saw the earlier 3 movies.

The film is quite gripping with a nice balance of wonderful story line & interesting narration while keeping aloft the emotions of a victimized poor girl in the power play between two nations.

Did I say "victimized" ?
I should say that she was quite enthusiastic to take up the risky assignment (of being a spy) and proves to the higher ups (RAW) that she is a good fit for the role.

Only in the last frame of the film - where the heroine (by now quite old) stares blankly  outside the window of her small house, we realize the pointlessness of things that we consider important in the early part of our lives.

More than any thing, this film moved me for its philosophical content than for the entertainment value. I was glued to the screen until the end though I don't think it was a huge budget film. Intelligent Film Directors keep proving again and again money is just a tool that they may want to use if it is justified & its not a critical input for coming out with good films.

Alia Bhatt - single handed - lifts up the narration of the story which too is an interesting story line. Said to be based on real life inspirations, I am sure she gave at least some solace to those real hero / heroines who do unimaginable things in their lives for a bigger cause. (Jai Hind)

Music is lucid and the screen play never loses its pace and element of drama. I should confess that I missed out on few important dialogue with the Hindi not sounding so familiar for my ears
(Story happens in Rawalpindi, Pakistan; Alia is a Kashmir Girl- its all Islam with a slightly different accent and culture).

But then, i will definitely watch this movie again with the family which should be absorbing for all of us - when we have sub titles :-) & I get all my doubts cleared...

Krishnaarpanam As always.....!!

Love // Surendran

**** Policing the Police Force*****

Dear All

Some news item in yesterday's news paper caught my attention....rather gladdened my heart.

While the default adjective of any news item has become "sensational" these days, when I saw the headlines of this one, I felt it was important to read thru'.

An impressive one covering 40% of the page that I was holding !!

It was about the initiative of bringing the Police Stations of our state into ISO certification program. The article states that  7 police stations of Ambattur are already certified after a monitoring period of 90 days. They have taken a target to roll it to the other stations too to bring in more accountability , transparency & above all - public trust.

My mind went back to a memorable visit that I paid to a  police station at an European City (Sweden, Goth' berg) where I had to register a complaint on the loss of my Passport.

YES....I did miss it out of carelessness  -  that too in an alien land !  After realizing that I need to have a police complaint to get a new passport issued for me - I set my journey to a local police station close to my residence.

Though it happened 12 years back, I still carry a fresh memory about  the warmth shown to me at the Police station.

At the outset, the office building was quite huge and was nicely furnished like any other corporate office. I was made to sit in reception and an Officer - quite an old man and nicely dressed - ushered me into a room and understood my predicament. With broken English he asked the routine questions, created the complaint document, took print of it right in front of me & handed over to me with a smile.

As if it was not enough, to melt me further, he came with me and bade a good bye at the main door !!

Well, did Sweden or any other developed country has a certification program that we are trying now..??

We need to accept that they are more matured societies and their attitude and behavior gets shaped based on their intrinsic value system.

With the type of challenges that we have at India, if this ISO certification is going to make a difference (at least a mild one) , why make fun about it ?

As an eternal optimist, I pray that the police force gets motivated with this initiative and gets into an introspection mode.

Quite obviously,  some one at senior level within Department or perhaps in Government Machinery would have had his serious thoughts over it before putting it into action. 

It always needs some intensity only to start off any thing worthwhile...once things pick up momentum, things get slightly easier - like switching the automobile from first to second gear..

Love // Suren

Part 3 : ****** " க + கா = கக்கா ?? " **********

முன் குறிப்பு :

சர்க்கரையை "கக்கா" என்று குழந்தைகளிடம் செல்லமாக குறிப்பிடும் வழக்கம் உங்களுக்கு உண்டா ?
சிறுநீரை சில  வீடுகளில் "கக்கா" என்ற அதையே வார்த்தை கொண்டு குழந்தைகளிடம் குறிப்பிடும் வழக்கம் உண்டு.
இடம் பொருள் ஏவலால் அர்த்தம் மாறுபடக்கூடியது தான் - பொருளற்ற இந்த  வார்த்தை .கூட....சரிதானே ...??

ஒரே வார்த்தை அல்லது  விஷயம் (பல சமயம்) சிலருக்கு இனிப்பாக உவப்பாக இருக்க அதுவே வேறு ஒருவருக்கு  முகம் சுளிக்கும் விஷயமாக இருப்பது பெரிய ஆச்சர்யமே  இல்லை.

இந்த பதிவு ஒரு மனித மனத்தினுள் உறைந்து கிடைக்கும் முரண்பாட்டை பற்றியது....

அன்புடையீர்.....

சமீபத்தில் எங்கள்  உறவினன்  ஒருவன்  (சரியாக சொல்வதானால் " எனக்கு அவ்வளவாக பழக்கமில்லாத - எங்கள் குடும்பத்தின் ஒரு புது மாப்பிள்ளை" ) மூச்சு விடாமல் கடந்த 4 / 5 மாத அவகாசத்தில் வந்த திரைப்படங்கள் அனைத்தையும் பற்றி வெகு தீர்க்கமாக ("பட பட"வென்று ?) தன் கருத்தை  முன் வைத்த அதிசயத்தை காண நேர்ந்தது.

ஆம்.. அவர் ( வயதில் இளையவர் என்றாலும் மாப்பிள்ளை அல்லவா ?...தவிர அவர் "ஞானத்திற்கும்" மரியாதை கொடுத்து தான் ஆக வேண்டும் !!) - வெளிவந்த அத்தனை படத்தையும் தவம் போல பார்த்திருக்கிறார் (அதுவும் அனைத்துமே திரை அரங்கத்திற்கு சென்று தான்..... . ). இன்னமும் தெளிவாக சொல்ல வேண்டுமென்றால் கிட்டத்தட்ட 7 - 8 வருடங்களாக எந்த தமிழ் திரைப்படத்தையுமே விட்டு வைத்ததாக தெரியவில்லை....!!

சராசரியாக 3 - 4 மாதங்களுக்கு ஒரு முறை திரையரங்கம் செல்லும்  எனக்கு இந்த யுவன் ஒரு சாதனைச் செல்வனாக .தென்பட்டான் .

<<இந்த புது வருடத்தில் தான் 3 வாரங்களுக்கு ஒரு முறையாவது  ஒரு ஆங்கில அல்லது ஹிந்தி படம்  பார்ப்பது என்று சபதம் எடுத்திருக்கிறேன்.>>

சபதம் எடுக்க வேறு விஷயமா இல்லை ? என்று நகைப்பவர்களுக்கு ஒரு சில .வார்த்தைகள்.
எனக்கு நல்ல திரைப்படங்களை பார்ப்பது ஒரு யோக  அனுபவம். இதை பொழுது போக்காக பார்ப்பவர்களிடம் எனக்கு பேச எதுவும் விஷயம் இல்லை. கொஞ்சம் ஊன்றி  கவனித்தால், நம் அனுபவத்தில் இல்லாத வாழ்க்கைகள், சூழ்நிலைகள் மற்றும் மனித மனத்தின் விந்தைகள் எல்லாம் அனுபவித்து விட்டு - 3 மணி நேரம் கழித்து நிர்மலமாய் வீட்டுக்கு வருவதற்கும் (குறிப்பு - திரையரங்குகளில் பார்க்கும் படங்கள்....அவை தரும் பிரமிப்பையே வேறு...) .... இந்த உடலை உகுத்து விட்டு கிளம்பும் அந்த தவிர்க்க முடியாத நாளுக்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை என்று தான் எனக்கு படுகிறது...
எனவே - சினிமா என்னை பொறுத்த வரை ஒரு " வாழும் கலை".....!!

இன்னமும் தெளிவாக சொல்ல வேண்டுமானால் -  நான் கண்டு களிக்கும் திரைப்படங்களைக்  காட்டிலும் என் ரசனையும் (சில சமயங்களில் -முரண்பாடுகளும்)  மிகவும் சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறது.

சில உதாரணங்கள் சொல்லுகிறேன் ...கேளுங்கள்...

இரு மாதங்களுக்கு முன் ஒரு பதிவு எழுதி இருந்தேன். (part 1). நான் எழுத விழைந்தது மணி ரத்னத்தின் "குரு " படம் பற்றி. இரசிக்கும் சில அம்சங்களில் நான் இன்பமடைந்தது நிஜந்தான்.
விதிவசமாக மகேந்திரன் இயக்கிய "முள்ளும் மலரும்" படம் ஓரிரு நாட்களுக்குள் பார்க்க  நேர்ந்தது. எரிமலை போல உணர்ச்சிப்பிழம்பாகி விட்டேன்  என்றால் மிகையில்லை. என் பதிவு மொத்தமும் MM பற்றியே இருந்தது வியப்பில்லை.
 மனசெல்லாம் விசகித்து...பிரமிப்புடன்மணிரத்னத்தின் படங்களை சாடி விட்டேன் கொஞ்சம் அதிகமாகவே.... (by sheer  comparison ).

அதே  மணிரத்னம் இயக்கு வெளியிட்ட "காற்று வெளியிடை" எனக்கு தெரிந்த பலர்  மிகக் கிண்டலாக கருத்து சொல்ல (அந்த புது   மாப்பிளை கூட), நான் எதற்கு அவ்வளவு விம்மலோடு அந்த படத்தை பார்த்தேன்...என்று எனக்கு புரியவில்லை. எனக்கு பழகிப்போன அதையே மணிரத்ன வசனங்கள் கூட அந்த பேரழகு கதாநாயகியின் மிழற்றல் குரலில் சில புத்திசாலித்தனமான வசனங்களை கண்டு புளகாங்கிதப்பட்டு போனேன். அருமையான படப்பதிவு, இசை இரண்டும் என்னை மயக்க அந்த திரைப்படம் - என் - -முந்தைய  - மணிரத்ன "அபிப்பிராயம் " தப்போ என்று கொஞ்சம் யோசிக்க வைக்கிறது.

அதற்கு மாறாக பலரும் புகழ்ந்து தள்ளிய "கவண்" எனக்கு எட்டிக்காயாய்  கசந்தது. கிட்டத்தட்ட மொத்த படமும் முள்மேல் அமர்ந்து இருந்தேன்... இத்தனைக்கும் எனக்கு இந்த இயக்குனர் (KV Anand) இயக்கிய முந்தைய அத்தனை படங்களும்  நான் இரசித்த படங்கள். நான்  பத்தியில் சொல்லியிருந்த அந்த புது மாப்பிள்ளை நற்சான்றிதழ் தந்த படம் இது....!!


இப்போது முன் குறிப்புக்கு .வருவோம்....
மனிதர் இருவருக்குள் ஏற்படும் முரண்பாடுகள் ...
மனஸ்தாபங்களை விட ஒரு தனி மனிதனுக்குள் தான் எத்தனை எத்தனை சிக்கல்கள்...!! நமது மனநிலை, அறிவு  நிலை, முதிர்ச்சியின் கட்டத்திற்கு ஏற்றாற்போல நமது அபிப்ராயங்கள்  மாறுகின்றன.சில சமயம், என்  எடுத்துக்காட்டுகள் போல - நமக்கே  புரிவது இல்லை....

தலைப்பு பற்றி ரொம்ப மண்டையை உடைத்து கொள்ள .வேண்டாம்...

"கவண்" எனக்களித்த வெறுப்பும் "காற்று வெளியிடை"எனக்கு தந்த பிரமிப்பும்   மற்ற பிறருக்கு  முற்றிலும் மாறான அனுபவமாக இருந்து இருக்கிறது என்று எனக்கு தெரிந்த முறையில் குறிப்பிட
வேண்டினேன்.

ரசிக்கவில்லை என்றால் .பரவாயில்லை. விட்டு விடுங்கள்...பரந்து விரிந்து இருக்கும் அகண்டத்தின் ஒரு மூலையில் நான் இருந்துவிட்டு . போகிறேன் - என் வழி தனி வழியாக..... :-)

ps: Written roughly an year back. Belated post !!

****Vridhdhis AKA Impressions"

Today I went to Natesan Park after more than 10 days. Had a wonderful time walking briskly for a cool one hour. 

During my walk, as I turned at one corner of the pavement, I could spot that "guy" at a distance.  Quite automatically , I picked up a Rs.10 note from my pocket & kept it ready before we reached each other.

As he met my eyes, I nodded my head and handed him over the currency note which he took meekly and left me without a single word.

That's the tale of a "vridhdhi" dissolved out - for ever -  in the chaos of this Universe. 

Dear All

While the word "Yoga" means Union, its objective - in most non technical terms - is to achieve a mind without ripples. TODAY might have become a world overflowing with "images" with cell phones and selphies, the greatest problem of the mind had always been "verbalization". All the memories of our mind may be captured as images for quick recollection but then, our thought process is mostly full of words - with interpretations, arguments reasons, justifications, self regrets, passions...and what not.

When one starts the simplest of breathing techniques of yoga (Pranayam), the impact of quietening of mind happens within few days of practice since Prana + Yamam essentially regulates the pranic force of the body which is the air that we breathe. I heard from Sadhguru that the breath practice is a complete path of yoga by itself.

<>

So this mind chattering is not a problem for a beginner of Yoga but also to an ascetic who sits and goes on with his austerities sitting in a cave of a mountain. Actually it chatters more with most trivial things when the external situation is very calm & serene. (Isn't it a paradox ?)

Well, One root cause for the chattering of the mind is the amount of unfulfilled desires or the impressions that they leave. Taking up few goals consciously and not acting upon them is only a tip in the iceberg. There are plenty of such impressions that we make to our mind - at various levels of our awareness and during various times of the day. 

While it is impossible to AVOID the accumulation of such impressions ("vridhdhis") with some discipline in life (like breathing exercises, for example)  it is possible to slow down a bit - which is a great self help that we can do to ourselves.

Further, it really helps - mark my words - it really helps us if we do few things that we had wanted to do - big or small , either as a  goal or otherwise. The satisfaction that we experience when we "do that we thought about" is beyond words and helps to quieten our minds from a totally different perspective (apart from the regulated life)

One way that I have defined the Goal Setting Process for myself is to integrate life from this angle. Any way mind is chattering !

Let it chatter with "small things" that we would like to do and lets kill them by "achieving" them gleefully at the appropriate moment.

Isn't it a win-win deal ?

Love // Suren

Ps:-

Coming back to the Prelude to this post, it so happened that when I visited this park last time, I happened to encounter this  brat.

This man almost lives in this park for more than a decade - with unkempt hair & horrible smell around him & his unwashed - for years -  clothes . He is not a beggar in real sense just a sort of lunatic who hangs around the park & is a common sight to all the visitors.

No one ever complains about him since he never disturbs any one & quite calm. For that matter he belongs to the Park more than most us who use the park !!

Like few other regular visitors,  I used to give him small change once a while. When I visited him last time, I fumbled for small change but unfortunately I did not have it.

As he was standing in front of me waiting for my response, I had gestured him that I will give him when I visit next time ...

So......my prelude makes sense now,....huh ???

There is no "small" or "big" things when we are at cloud nine....er er....AGANDAM !!

*** களவாணி **** "Better to be late than Never "

அன்புடையீர்.....

பார்க்க வேண்டிய படங்கள் என்று மனத்தில் குறித்து கொண்டாலும் சோம்பறித்தனத்தாலும், மனத்தில் அவ்வளவு பெரிய விருத்தி (இந்த வார்த்தையை குறித்து கொள்க......அடுத்த பதிவில் விரிவாக பார்ப்போம்)  ஏற்படாததாலும் சினிமா theatre -லிருந்து வெகு விரைவில் வெளியேறிய படங்களில் ஒன்றாக இருப்பதாலும் சிலவை தட்டிப்போய் விடுகின்றன. 

அப்படிப்பட்ட ஒரு தட்டிப்போடப்பட்ட, தள்ளிப்போடப்பட்ட ஒரு படத்தை நேற்று தரவிறக்கம் செய்து நேற்று பார்த்தேன்.

ஈர்க்கக்கூடிய தலைப்பு - "களவாணி".

ரணகளமாக, இரத்த வாடையோடு அமைந்து இருக்கக்கூடிய ஒரு திரைக்கதை -  மிதமான நகைச்சுவையின் துணை கொண்டு -  மிக லாகவமாக தேர்ந்த இயக்குனரால் கையாளப்பட்டிருக்கிறது. தலைமுறையாக இருந்து வரும் ஒரு ஊர்ப்பகை ("கோயில் விக்கிரஹம் எந்த ஊருக்கு ?") வெகு இயல்பாக ஒரு விறுவிறுப்பான திரைக்கதையின் இறுதியில் அனாயசமாக ஒரு முடிவுக்கு வருவது - ஒரு வகையில் திரைக்கதையில் இயக்குனருக்கு இருக்கும் தேர்ச்சியை - பூடகமாக , ஏன் மிக ஆணித்தரமாகவே  - பறைசாற்றுகிறது. வசனங்கள் வெகு கூர்மை -  பொழுது போக்க படம் பார்க்க நினைத்தால் மொத்த வசனத்தின் விஸ்தீரணத்தை தவற விட்டு விடுவோம்.

பல காட்சிகளில் - தீவிர உணர்ச்சிகள் விளிம்புக்கு சென்றுவிட்டு  வெகு இயற்கையாக - முக்கியமாக காட்சியின் நளினம் கெடாமல் -நகைச்சுவையாக  கொண்டு போவது படத்தின் முழுவதும் இருக்கும் சிறப்பு....!! 

சட்டென்று மனத்தில் தோன்றும் ஒரு உதாரணம் - ஊரிலிருந்து திரும்பும் கணவன் (கதாநாயகனின் தந்தை) கண் மண் தெரியாமல் தன மனைவியை அடிக்க , அவள் தற்கொலை முயற்சியில் ஈடுபடுவது போல நடித்து அவர் கோபத்தை "நேர்" செய்யும் காட்சி).
மற்றோரு சந்தர்ப்பத்தில் மகனுக்கு passport எடுக்க பணம் தர மறுக்கும் கணவனை தன்னுடைய தங்க சங்கிலியை தருவது போல் நடித்து வழிக்கு கொண்டு வருவது. 

கதாநாயகன் விமல் வேறு சில படங்களில் பார்த்து இருக்கிறேன். கூத்துப்பட்டறையில் தேர்ச்சி பெற்றவர் என்று எங்கோ படித்த ஞாபகம். அவரது பூஜை மணியின் ஒலி  போல ஒரு "கண கண " குரலும், பூஞ்சையான உடலும், வெகு சுமாரான உடல் மொழியும் எனக்கு பெரிய ஈர்ப்பு எதுவும் ஏற்படுத்தவில்லை. இந்த படத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட அவரது  எல்லா விதமான குறைகளும், நிறைவாக அமைந்து விட்டது.

இந்த படத்தில் "களவாணி"யாகப்பட்டவர் கொடுமைக்காரன்  அல்ல. மிகவும் புத்தி சாதுர்யமும் நகைச்சுவை உணர்வும் கொண்டவன்  -  ஒரு வகையில் "situation leader ".  (நண்பர்கள் கடை கடையாக நுழைந்து வசூல் செய்ய, பட்டும் படாமலும் கடையின் வெளியே நின்று விட்டு, அவர்களது வசூலை எண்ணிக்கொண்டு தன் சட்டைப்பையில் வைத்துக் கொண்டு அவர்களை தன் தலைமையில் "சரக்கடிக்க" கூட்டிச் செல்பவன் .

கதாநாயகியை வரப்பில் சீண்டிக்கொண்டிருக்கும் பொழுது எதிர்ப்படும் நண்பனிடம், வெகு இயல்பாக "அவள் பேனாவை தொலைச்சுட்டா .. தேடிக் குடுத்தேன். நீ சொல்லு ...என்ன விஷயம்? "  என்று பேச்சை மாற்றும் சாமர்த்தியம் உள்ளவன்.

சந்தைக்குச் செல்லும் மாடுகளை தன் வயலில் உழ வைத்துவிட்டு அந்த திருட்டுத்தனம் வெளிப்பட்டு விடாமல் சாட்சியின் வாயை அடைக்கும் காட்சி... ;  திருடிய உர மூட்டையை மிகவும் சாமர்த்தியமாக அப்பாவி போல் ஒப்படைத்து விட்டு அவப்பெயர் வராமல் காப்பாற்றிக்கொள்ளும் காட்சி... சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.

இந்த படத்தில் விமலின் பாத்திரம் மற்றும் அவர் கையாண்ட விதம் ஒரு பிரபலமான திருக்குறளை நினைவூட்டியது ("இதனை இதனால் இவன் முடிப்பான் ...").

மகன் எவ்வளவு தப்பு செய்தாலும் அவன் மேல் வாஞ்சை குறையாத தாயாக  சரண்யா -  இந்த படம் இவருக்கும் மேலும் ஒரு மைல் கல் தான் - சந்தேகமில்லாமல். "top " ஆக  வரப்போகும் மகனுக்காக அவன் நிகழ்கால  தப்புக்களை மன்னிப்பது மட்டும் அல்லாமல் இயல்பாக ஏற்றுக்கொள்வது - தத்துவார்த்தமாக  பார்க்கப்போனால் - ஒரு சராசரி இந்திய தாய். 

அப்பா தமிழரசுவும் கோபம் வெளிப்படுத்தும் முகத்தில் நகைச்சுவை தொனிக்கும் வசனங்கள் அழகாக பேசியவாறு கதையோடு பொருந்தி போகிறார். (கடைசி வரை அவர் தன மனைவிக்கு "devils advocate " ஆகவே இருப்பது வெகு இயல்பாக அமைந்து விட்டது)

அறிமுக கதாநாயகி ஓவியா - நேர் வகிடு எடுத்து , இழுத்துக்கட்டப்பட்ட பின்னலோடும், ஒல்லி உடம்பில் பாந்தமான  தாவணியோடும் (கொஞ்சம் கூட விரசம் இல்லாமல் - கவனிக்க) அமர்க்களமாக நடித்து இருக்கிறார். Big Boss ல்  நம் எல்லாரையும் கவர்ந்த அந்த உதட்டு சுழிப்பும், ஒய்யாரமாக அந்த நடையும் -  அவருக்கு  இயல்பாகவே அமைந்து இருக்கின்றன என்பதற்கு "களவாணி" படம் ஒரு  சாட்சி !

" 'மகேஸ்வரி.... !! மகேஷ்'ன்னு தான் சொல்லுவாங்க"  என்று சிடுசிடுப்போடு தன்னை விமலிடம் அறிமுகப்படுத்திக்கொள்ளும் காட்சியில் ஆரம்பித்து  சிறிது நாள் கழித்து "கட்டிக்கிறேன்" என்று முகம் பூரா பூரிப்போடு சொல்வதும், ஒரு பெண்ணை "தூக்கும்" விமலை பார்த்து வெறுத்து போய் வெறுப்பை உமிழ்வது என கதையோடு பிணைத்துக்கொள்ளும் முக பாவங்கள்... big boss பங்கேற்றத்தினால் அதிக புகழ் பெற வேண்டிருப்பது இவர் தலையெழுத்தாக இருந்து இருக்கவேண்டும். காலம் தப்பினாலும் பாதகமில்லை - திறமை ஒளிர்ந்தால் சரி....!!

அந்த உயரமான சிடுசிடுப்பான வில்லன் மற்றும் ஒரு நல்ல தேர்வு (ஒரு காட்சியில் - ஒரே ஒரு காட்சியில் அதுவும் கடைசியில் புன்னகைக்கிறார்) . வெகு பக்தியாக (mannerism போல ?) தன் கழுத்து மாலைகளை "தீவிரம்" காட்டுவதற்கு முன்னால் அவிழ்த்து வைக்கிறார். விமலின் அதிரடி புளுகுண்ணித்தனத்தை  எதிர்கொள்ளும் வகையில் மிக நிதானமாக யோசித்து செயல்படும் இயல்போடு இவரை காட்டியிருப்பது நல்ல கதை யுக்தி. அவ்வளவு நிதானமாக இருக்கும் அவர் கடைசி காட்சிகளில் செயலின்மையின் உச்சத்தில் (height of helplessness) தவிக்கும்போது ரொம்ப பரிதாபம் மேலிடுகிறது. (எனக்கு என்னவோ  கதாநாயகன் களவாணி மேல் கொஞ்சம் கோபமே ஏற்பட்டது)
(ஒரு விஷயம் குறிப்பாக கவனித்தேன் - ஹீரோ வும் வில்லனும் முதல் முறையாக படத்தில் நடுப்பகுதியில் தான் பேசிக்கொள்கிறார்கள் - முதல் காட்சியிலிருந்து  ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து உறுமிக் கொண்டே  இருந்தாலும்... (Quite Amusing) 

பாட்டுக்களும் அவசியமான இடங்களில் பொருத்தமாகவே இருக்கின்றன. கிராமத்து பேச்சு வழக்கங்களும், நையாண்டிகளும் படமெங்கும் விரவி இருக்கின்றன. 

இந்த படத்தை பார்த்து விட்டு அந்த நினைவுகள் நீங்காத நிலையில் வெகு எதேச்சையாக டிவியில் இன்று  - நாடோடிகள் - கடைசி 20 நிமிட காட்சிகளை பார்த்தேன் . இதுவும் நான் இரசித்து பார்த்த ஒரு படம்தான் - பத்து வருடங்களுக்கு முன்னர். நட்பின் "scope" பற்றி வெகு தீவிரமாக மிக வித்தியாசமாக பேசிய படம். கடைசி காட்சியில், படத்தின் இறுக்கத்தை தணிக்கும் வண்ணம் கதாநாயகனின் புன்சிரிப்போடு - 24 ஆட்களோடு கதாநாயகனும் அவன் நண்பர்களும் சேர்ந்து 28 ஆவது -  முடிந்த அந்த படம் - நகைச்சுவையின் அளப்பரிய ஆற்றலை சட்டென்று எனக்கு புரிய வைத்தது. 

ஆம்...  வாராவாரம் பல low budget படங்கள் இது போன்று தமிழகத்தில் வந்து கொண்டே தான் இருக்கின்றன. அறிவுஜீவிகளின் பார்வையில் இவை புறக்கணிக்கத்தக்கவை -   "வெறும் குப்பைகள்" .

7 வருடங்களுக்கு முன் வந்த ஒரு படத்திற்கு நீட்டி முழக்க வந்தாயா என்று என்னை கேட்க நினைப்பவர்களுக்கு -
நான் தான் பல்வேறு தருணத்தில் பல வாக்கியங்களில் சொல்லி - அகண்டம் நெடுக - சொல்லி வந்திருக்கிறேனே !! 
எதுவும் பழையது ஆவது இல்லை. காலங்கடந்து என்று எதுவுமே இல்லை...

அங்கங்கே பளீரென்று  வெளிச்சம் பாய்ச்சும் இது போன்ற சில படங்களை (காலம் கடந்து) பார்க்க நேர்வதும்,
அதைப்பற்றி சிலாகிப்பதும்,
அகண்டத்தில் பதிய நேர்வதும்,
சராசரி மானுடனின் மகிழ்ச்சி ! 

சுரேந்திரன் 

******* "Jana Garvam" AKA Limelight ********

Prelude : I don't intend to get too active @ blogging as I can't allow that happening at this phase of life since my sleeping hours are really challenged

But then, this one comes with a compulsive urge....rather "need"....!!

Dear All

Writing spree , this craving for expression , has made me sleepless during earlier days.

A decade back - not sleeping for a whole night - was not out of any personal or health problem for me. It was just a normal phenomenon for me when ever I stumble upon some thing to write. <>

Naturally  - quite consistently - I never wrote when I was depressed but always have been a verbose when I was in upbeat mood or feeling triumphant about some thing....

At the same time, I was always aware that I never had a great deal of readership but very few but very committed. I even remember at least 3 of my earlier followers acknowledging me that they read all my prior posts (too) since they were sufficiently inspired to do so....!!

But then - with the attention span getting reduced in modern world, I am sure people don't follow same blog or listen to same music or read same book for a long time. So I won't be surprised if the regular readers moved on to their other interests.

So, on why I am writing this particular post now - that too , in quick succession of the earlier one ?

Its just that I got a new reader recently...!! 

Our culture - precisely the country's ancient language Sanskrit has a nice word called "Jana Garvam" which can connote  " Pride / Elation about People Support / having an audience". 

Can we give a quick word for it "limelight"  ?

<> 

I am sufficiently convinced that "Jana Garvam" is not the reason for this post.

I just felt that I should acknowledge...Nothing more Nothing less....

Also, I am smiling at what I wrote in my earlier post in a different context materializing itself in strange manner

If there are lingering thoughts if it is too belated, let me sincerely tell you it is never late - when some thing good happens to the eternity....either now or later or even never gets translated any thing positively in physical terms. Got it ??

So, This post is for you Roy Calvo...Welcome to my world - AGANDAM. 

Love // Surendran AKA Suchoo

**** Happy New Year (???!!!### ) *********

Prelude :

(1) If some one is amused if the title is meant for the year that is happening RIGHT NOW, YES, you may consider it to be so !!

(2) If there are lingering thoughts if it is too belated, let me sincerely tell you it is never late - when some thing good happens to the eternity....either now or later or even never gets translated any thing positively in physical terms. Got it ??

Dear All

Having been given birth on a June 12th, I always carry a pride that I have two days (equi distant from each other) to celebrate for myself  - My own birthday and of course  Jan 1st....!!!

So I don't mind telling that I feel elated that today is a wonderful cusp of  "my" two dates...

(12th Jan - mere look is so pleasant for my eyes you know).

As I read thru' my new year message in the beginning of 2017 and few earlier years (I also remember I wrote a poem 12 years back on this topic - Puthaandu Sabatham - before my blogging adventures), I am feeling quite happy that it is quite a logical progression I moved to this stage of ...missing to post on such auspicious days - allowing myself to enjoy my own self.

Too much verbalization intoxicates and puts us into a vicious loop - isn't it ??

I might have written the below key message of this post in the very same blog some where earlier too...as I felt this quite a long time back and keep getting more assertive about it.

MOST OF US ARE NORMAL PEOPLE WITH AVERAGE LEVEL OF INTELLIGENCE, HEALTH , LOOKS, SKILLS, OPPORTUNITIES AND ANY THING ELSE.YOU WANT TO ADD UP TO THIS LIST. 

IF WE ARE DESTINED TO BE SUPER HUMAN / FAMOUS IN SOME ASPECT OF LIFE, LIFE REVEALS IT TO US BEFORE WE TURN 40...

(AT LEAST  FOR 99 % OF THE POPUATION. THERE ARE EXCEPTIONS LIKE OUR FORMER PM - PVN BUT THEN AT LEAST HE WAS IN SAME FIELD TO DESERVE THAT PROMOTION)

AS I REALIZED THIS CLEARLY, I STARTED DEDICATING MY LIFE AT "SMALL THINGS" OF LIFE AND NOT JUST ENJOYING THE "GREAT MOMENTS" THAT BEFALL BUT ALSO EARNESTLY WORK TOWARDS CREATING THEM - FOR OURSELVES AND PEOPLE WHO MATTER TO US.

yep....I re- read the above and it appears just perfect to my eyes and mind. Off late I have started generating "moments" quite casually and seeing very clearly how they get shaped up -almost with a invisible wand / hand  if we really focus on having those moments in our lives.

So, Guys ...don't wait for my last breath. What you see above in BOLD letters are my life and legacy.

As such I neither have any desire to create any monument for myself nor carry any worry about what needs to be engraved on it.

Poornamatham Poornamitham Poornasya Poorrnam mudhachyathi - Ishavasya Upanishad

(Its brim full there ...brimful here.....you take out entire stuff from that.....still its brimful)

Don't have any thing more for today...

Suchoo....