********* Navaratna *********

I had published two books on my two prior birthdays - both were not technically books rather compilation of few of posts at this blog.

When I forced myself into "இனியவை நாற்பது "  (when I turned 40) which was my first compilation book , I was even visualizing that I will be publishing 40 such books in the following birthdays - without any break !
Being a blogger - if not a regular blogger - getting materials could have become just pulling out few of my posts during the full year before the birthday !!  That had been my original (lazy ?) idea. 

In sync to this idea, my second one "சாதாரணத்துவம்" came easy last year but then, it was slightly improvised because though it was again a compilation, it came under an umbrella of theme that I was writing at  various points of time during past 2 - 3 years.

But then, some time during the beginning of this year, I thought - for this year, I would make out a book compiling my FIRSTs in various forms of expressions - each one with a prelude which require some amount of time to be invested. (The title was supposed to be "கன்னி முயற்சிகள்"). I had almost decided upon it.....

Then what happened ? 

The typical gloom that I undergo once a while happened during last month and I started seeing the foolishness to feel proud about my FIRST initiatives earlier than it ought  to be.....!! 

For some one, whose most of the first attempts did not take any shape further the first attempt - it might have even retard my future initiatives...... 

Also, I - do some times imagine that I write with crystal clarity, it is quite glaring to see that my expressions are still in the process of gaining maturity & perhaps a grand memoir like this (trying to compile all my "firsts")  could be attempted after couple of decades - not now !!
(by any chance were you grinning ? huh....)

So, I shelved the idea - I mean even the idea to publish books henceforth & wanted to give myself some time to settle down myself before thinking about such pranks.  

By sweet coincidence, on Apr 12th (which was two days back - on the sunday) I stumbled upon a nice possibility ***** "நவ இரத்தினங்கள் "******* for my June 12th book (I mean my birthday this year). It happened quite unexpectedly and as I keep musing the idea, it evolved on its own into a nice little booklet (if not a book) bearing the above title.

This will be in pure Tamil unlike my earlier attempts & the beneficiary (if any) will be only tamil speaking / thinking humans to help them to raise their bars - I mean, the bars up to which I can lend my hands gracefully.

Another speciality of "நவ இரத்தினங்கள் " would be that it will be created in this span of approx 60 days only and not a piece of it was / will be published at AGANDAM.

I might be writing out the prelude part alone perhaps during the first week of June 2015 mainly to serve the purpose of curtain raiser and planning to loop few of my erstwhile FB friends who might be liking it. (Yeah, NOT all)

So, why am I forcing myself into this DOM DOM now.....!! 

It is only to keep myself hooked on this initiative offering every single minute possibly I can shave out of my 24 hours on each day for this initiative. 

May Almighty Prevail & bring out my best ....and let it help a handful if not plenty. I am not in a hurry at all

"இன்னமும் போக வேண்டும் ... பல காத தூரம்" !!

Love // Suren

மாமத யானைகள்

முன் குறிப்புகள் (வழக்கம் போல் !!)

(1) யானைகள் கூட்டங்கூட்டமாக வாழும் தன்மை கொண்டதாயினும் தன் அந்திம காலத்தில் கூட்டத்திலிருந்து பிரிந்து அமைதியாக தனித்து வாழுமாம். மற்ற யானைகளும் அந்த முடிவை மதிக்குமாம். ( எங்கேயோ படித்து நினைவில் பதிந்து போன ஒரு தகவல். படியுங்கள்..இந்த முன் குறிப்பும் அதன் தொடர்பும் புரிந்து போகும் ...)

(2) இந்த பதிவு சுமார் இரண்டு மணி நேரத்துக்கு முன் சந்தித்து விட்டு வந்த என் ராமு மாமா எனக்குள் ஏற்படுத்திய எழுச்சி பற்றி.....!! அவரைப் பற்றிய என் பிரமிப்பை ஏற்கனவே ஒரு பதிவில் - ஆங்கிலத்தில் எழுதி இருக்கிறேன். அதையும் சேர்த்து படிப்பது - இந்த பதிவை புரிந்து கொள்ள வசதியாக இருக்கும்... (தேடுக - Sep 2011)

அன்புடையீர் 

எங்கள் அன்பிற்கு உரிய ராமு மாமாவை நானும் அனுவும் போய் பார்த்து விட்டு வந்தோம். எண்பது வயது கிழவர்....ஒரு வித வசீகரத்துடன் தான் இன்னமும் இருக்கிறார்....!!

அவருக்கு தொண்டையில் ஒரு அறுவை சிகிச்சை முடிந்து 3 மாதம் முடிந்து விட்டது. தற்போது ஓய்வில் இருந்து புண் ஆற வைத்து மீண்டும் பரிசோதனை நடத்தி சிகிச்சையை முடிப்பார்களாம். விசேஷம் என்னவென்றால் அவர் இந்த விஷயத்தை - தன வீட்டுக்கு மிக அருகில் (சுமார் 500 மீட்டர் தூரத்தில் வசிக்கும்) 85 வயதுக்கு மேல் இருக்கும் தன் சொந்த சகோதரிக்கே- அதாவது என் பெரியம்மா) விஷயத்தை தெரியப்படுத்தியது 2 / 3 நாள் முன்னர் தான்.

 எனக்கு நேற்று இரவு இந்த விஷயம் தெரிந்து இன்றே போய் பார்க்க முடிந்தது. (சொன்னால் வெட்க கேடு.....என் வீடு அவர் வீட்டிலிருந்து 1 கிமீ ).

கொஞ்சம் ரகசிய குரலில் மெதுவாக பேசினாலும் எங்கள் வருகை தந்த மகிழ்ச்சியில் கிட்டத்தட்ட 1 மணி நேரம் பேசினார். ஒரு கட்டத்தில் அவர் இருமல் தொடர்வது கண்டு நாங்கள் அவரை கிட்டத்தட்ட படுக்கையில் சாய்த்து விட்டு தான் வர முடிந்தது.

அவர் உடல் நிலை பற்றியோ பார்த்து விட்டு வந்த என் அல்ப திருப்தி பற்றியோ இல்லை இந்த பதிவு....!!

அவர் மனத்தளவில் அடைந்து விட்ட ஒரு ஆன்மீக  நிலை என்னை பிரமிக்க வைத்தது."65 வயது வரை நான் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்து விட்டேன்....அதுவே எவ்வளவோ பேருக்கு வாய்ப்பது இல்லை. அதனால் என் நிலைமை பற்றி யாருக்கும் தெரியப் படுத்தவில்லை" என்று  ஒரு 80 வயது கிழவர் தெளிவாக - குரலில் எந்த வருத்தமும் ஆதங்கமும் இல்லாமல்  பேசுவது  கொஞ்சம் அபூர்வம்...!! (கிட்ட தட்ட 40 நாட்கள் தினமும் radiation treatment க்கு மவுண்ட் ரோடு இருக்கும் அப்போலோ -வுக்கு தினமும் போயிருக்கிறார் - தன் குழந்தைகளின் உதவியுடன்.) 
கடந்த ஒரு மாதமாகத்தான் voice rest  ..... வீட்டிலேயே....!!

அவர் இன்று பேசிய பல விஷயங்கள் சத்குருவின் ஆன்மீக சொற்பொழிவுகளுக்கு நிகராக இருந்தது. வாழ்க்கை  எப்படிப்பட்ட ஒரு கருவி என்பது பற்றி எனக்கு மீண்டும் அறிந்து கொள்ள ஒரு வாய்ப்பு....

.எண்பது வயதுக்கு மேல் நம் ஆயுள் இருந்து விட்டால் எப்படி பட்ட மன நிலை கொண்ட மனிதனாக இருக்க முடியும் என்பதற்கு ஒரு அற்புதமான illustration. பல முறை என் கண்களில் அவர் பேசப் பேச நீர் வழிந்து. துடைத்துகொள்ள கூட ஒரு கட்டத்தில் அலுத்து போய்விட,அப்படியே விட்டு விட்டேன்....

என் மாமா போன்ற வயது முதிர்ந்த எத்தனை பேர் இந்த உலகத்தில் இந்த க்ஷணம் வாழ்கிறார்கள் என்பது பற்றி தெரிந்து கொள்ள ஆவல் எனக்கு சுத்தமாக இல்லை. ஆனால் ஒன்று பற்றி நிச்சயம் புரிகிறது....இது போன்ற யானைகளுக்கு மரணம் என்பதே இல்லை..

.ஒரு .யானையால் அசம்பாவிதமாக கொல்லப்பட்ட என் ஆசான் பாரதி மட்டும் சிரஞ்சீவி இல்லை....!!சாதுவான பிராணியாக பொதுவில் கருதப்படும் இம்மாமத கூட்டத்திற்கு என் நமஸ்காரங்கள் ....!!

இன்னமும் இந்த வாழ்க்கை -வீர்யமான என்  அடுத்த நாற்பது ஆண்டுகளில்-  என்னவெல்லாம் எனக்கு அன்பளிப்பாக தரப்போகிறதோ...... !!!

கை விரல்களுக்கிடையில் வழிந்து ஒழுகும் தேன் போல, நான் தவற விடாமல் இருந்தால் - நானும் ஒரு புத்தன் ஆவேன் என்று தான் தோன்றுகிறது.

சிரிப்பவர்கள் சிரிக்கட்டும்..... என் கடன் இந்த பதிவுடன் முடிந்தது. தத்சது ..

சுச்சு

3Gs of spiritual life - A God, God Man & The Guru

Dear All

Had been to PARIKKAL yesterday with Anoo along with sister's family. This was my third visit to this temple in past 4 - 5 months but unique in its own way. First time, driving the car myself with couple of others, second time - on my own in a public bus....and now, this time, sitting merrily in the nice a/c car of my Attimber who was speeding at 110 KMPH in NH40.

Well, It might sound like a paradox that I had written about my latest discovery of the 3 G's first as I was blessed to stumble upon my Guru 18 years back. Though I am not too rigorous on the practices Sadhguru taught me during the Yoga Class these days (at the same time - not out of it completely too !!) , he still spills himself out of me as I picked up his verbatim, spontaneity and also almost hear his deep sounding laughter even now though...  its more than two years I have reached out for a direct Sathsangh / Class held by him.

The God Man arrived bit later - but still quite long back when I see from today - during 2004. 

Shirdi Baba entered my life without offering me any choice and continues to entice me with his pranks of making his presence felt.....and reminding me that he is still available to me - just in case.....!!

I have used the article "a" for God mainly because there is abundant choice available in our culture and seemingly we have a lot of choice making. 

But then, as I had written earlier too in this blog, ISHTA DHEYVAM happens only by unexplainable choice making of the deities themselves and we - humble souls- are always at receiving end.

Now let me come to an important question....Does one need a rep in each of the above category ? 

My answer is a BIG YES and a much LOUDER NO.

YES, because - it is unreasonable for us to seek stupid practical things from a Guru - who is meant to be some thing else !! 

A God Man is more a friend and helps us in bit more practical matters. In a way, he does not force us for a complete surrender but I have seen it personally that he gives a hint on how to handle things; The GOD is some one we learn to surrender meekly without any craving or questions on practical matters. 

I in fact feel GOD is pole apart from the Guru who helps the seekers to evolve into God themselves - I mean, if they are enough qualified and sincere enough.....!!

NO....because, I do realize that there is a vast number of people who will ridicule the previous para and call me an idiot because ... it is possible that one of the 3 Gs is capable of offering every thing for them. 

To compartmentalize spiritual aspect of life might be seen as childish.....

Yeah....@ AGANDAM, there are always unlimited opportunities......; 

This is just to vent out my feelings not to show my case or challenge any body.... (Some one recently made a quirk comment during a general chat that "perhaps I want to show people that I am different".....!! )

What do I do if I am essentially different from them - Hide in a corner.....Huh ?)

Love // Suchoo