Touching Lives......!!

Prelude : one more midnight musings from me - since the energy level is bit high today...

Dear All

I reached home bit late today (around 11 PM) - but then, after tossing in bed for past 2 hours, I felt it is better to vent out my (ooze out ??) bliss a little bit AND then retire back to bed peacefully. I always brag about writing poems only in midnights - on such days like this, I feel even my musings too are giving me the same level of satisfaction that my poem gives !!
Perhaps, let me stop the prelude at this point because I realize that its more YOU should feel this posting as a poem & mine is not just enough :-)

Well, As I traveled back in the (co organized) cab, I sat - as I normally do- in the front seat along with the driver and got into a nice talk all the way. It always happens to me that these drivers become a great friend for me at the end of the journey - not that they keep in touch with me regularly after the journey BUT then - they remain with a certain amount of intimacy when we meet up later by any chance (potential friends ?? don't know !!)

Details are not so important - as I got down I shook hand with this driver (a young boy of 20) and thanked him heartily for his service, his parting sentence is the precise reason for my energy level today.....!!

He just told me this with lot of gratitude and humility "Sir, I can never forget you in my life !!". I smiled back and patted him on his shoulder as I walked towards my home.

Now, it had always been my passion to get into teaching industry taking an early retirement - I am increasingly realizing that my exact ambition / goal / passion is not about teaching. For that matter, not very long ago - I was fumbling for words when some body put forth a point blank question when I shared my goal with her - a senior lady in corporate world.
(the simple question was "what is that I want to teach ?"). Though I managed to reply her using my quick wit ("its not important what I am going to teach BUT more about HOW I will teach") - I still remember this lady's queer looks as I was imagining that it was a great response to her.

In fact I understand that I need to start preparing myself on "what I should teach" - please don't laugh....!!
its two decades I had touched my academic text books and my soft skills and personality are not as such extra ordinary that I can be a great Trainer - if I look for avenues on training industry. (for that matter, I have heard that Soft skills / Leadership training is extremely competitive with too many players in our city).
I really do not know any thing else as of this moment that I can even think of getting started to start this career....!!

But then, its just that I had always admired this profession more as a tool to touch lives than as a end by itself.
This realization is quite perceptible off late with every such little instance of me getting in high voltage with few words of a driver with whom I just spent an hour. The most interesting part is that I did not talk any thing today to flatter / please him; and it was more a 50 : 50 time sharing between us....!!
The words come out from him and many others earlier perhaps out of the manner I "engage" them and serve their venting out needs.....!!

Spiritual Gurus proclaim / make profound statements on the above title - in fact my Beloved Sadhguru tells that his life time mission is this.

Perhaps I am craving to do the same thing with a slightly inferior technology (or non-rewarding - financially speaking ??) because I have the interest and confidence that I can pick up the WHAT to teach quite fast with the burning desire in the heart - thumping to share it with others.

Well, with just three more days for a brand new year - I really am quite happy at this self discovery in the mid night & not having too much regret that I have lived for 38 full years without understanding what is that I craving to do AND why this craving....
Better late than never - as the saying goes......

The whole eternity and the innumerable future births are in store for me to seek my salvation thru' the tool that I am consciously choosing -

its ok the world is going to be blessed with a "new" inexperienced teacher - alas - with a bald / gray head;

Krishnaarpanam - as always....

Suren

"இருவர்" ......ஒரு இரங்கல் செய்தி

இருவர்

சமீபத்தில், அதிலும் குறிப்பாக வெறும் ஆறு நாட்களுக்குள் மறைந்து போன என் குடும்பத்தின் இரு பெரியவர்களைப் பற்றி எனது எழுத்தோவியம் இது.

பொறுமையாக படியுங்கள் !!

மிகவும் வயது முதிர்ந்தவர்கள் பாருங்கள்....நிதானமாக....அமைதியாக....!!

தயாரா ?

எதற்கு இவ்வளவு பீடிகை.....?

ஒரு வகையில் இந்த இரு மறைவுமே போற்றத்தக்கவை தான்....கல்யாண சாவு என்பார்களே அந்த வகை...!! ரொம்ப உணர்ச்சி வசப்படும் வகையில் இல்லாமல் ஒரு வகை நிதானத்தோடு கைகூப்பும் வகையில் - இரண்டு பெரியவர்கள் - தந்தை வழியில் ஒருவர், தாய் வழியில் மற்றவர் ....(பெரியப்பா,மற்றும் மாமா).

ஒரு பார்வையாளனாக இந்த இரண்டு மனிதர்களையும் சிந்திக்கும்போது ஆச்சர்யமான மிகப்பல ஒற்றுமைகள்...வெகு சில வேற்றுமைகளும் கூட.....!!

இவர்களைப்பற்றி விமர்சனம் செய்யும் தகுதியோ வயதோ எனக்கு நிச்சயம் கிடையாது. இவர்களால் என் அகண்டத்திற்கு சிறிது பெருமையும் ஆசிர்வாதங்களும் கிடைத்தால் சாலத் திருப்தி....!!

என் தாயின் குடும்பம் மிகப்பெரிது.. பிள்ளைகளும் மூத்தவரான எங்கள் அன்புக்குரிய பாபு மாமாவின் கடைசி தங்கை என் அம்மா.

எண்பத்து ஏழு வயதை கடந்து - கடைசி வரை ஆரோக்கியமாய் இருந்து - குடும்பத்திற்கே ஆலமரமாக இருந்தவர் நிச்சலனமாய் படுத்திருக்க, பல்லெல்லாம் கொட்டிப்போய் தலையெல்லாம் நரைத்த அவரது கடைசி தங்கை (என் அம்மா ) குழந்தை போல் கேவி கேவி அழுத காட்சி ரொம்ப நாள் நினைவில் நிற்கும். இது அறுபத்து சொச்சம் ஆண்டுகளின் எண்ணற்ற ஞாபகங்களின் - கணக்கற்ற கணங்களின் தீவிரமான ஒரு வெளிப்பாடு அல்லவா ?

தந்தையின் குடும்பமும் - இக்கால நடைமுறைக்கு பெரிது தான்.

வயதில் மூத்தவரான எங்கள் பட்டாபி பெரியப்பா எங்கள் சிறிய கிராமத்திலயே வாழ்ந்து முடித்துவிட்டதனால் - எனக்கு அவரிடம் பழக அவ்வளவாக வாய்ப்பு இல்லை. ஊருக்குச் செல்லும்போதேல்லாம் "என்ன சேதி ?" என்ற முகம் மலர்ந்த அவரது இரத்தின சுருக்க வரவேற்பு மட்டும் நினைவில் தங்கியிருக்கிறது.

என் அப்பா அவரைப்பற்றி உற்சாகமாக ஏதாவது பேசும்போதெல்லாம், இராமயணத்தில் பரதனுக்கு ஸ்ரீ ராம சந்திர மூர்த்தியின் மேல் இருந்த அபிமானம் எனக்கு நினைவு வரும். (ஆமாம்... பெரியப்பாவின் முழு பெயர் பட்டாபி ராமன் தான்....!!!).

துரதிர்ஷ்ட வசமாக இன்று எங்கள் கிராமம் நோக்கி பயணம் செய்யும் அந்த van - ல் நான் இல்லை. (ஞாயிறு அன்று தான் போகப்போகிறேன்..). அந்த முக்கியமான் தருணம் (என் தகப்பனாரின் உணர்ச்சிப் பேருக்கு ) பார்க்கும் வாய்ப்பு இல்லை.

பொதுவில் இடிந்து போகிறவர் இல்லை..

இருந்தாலும் இன்று சற்று தழதழத்துப் போவார் - சில நொடிகளாவது - என்பது என் யூகம்.

நிற்க,.... இனி இந்த இரண்டு பெரியவர்களின் ஒற்றுமைகள்....

முதலிலேயே குறிப்பிட்டது போல இருவரும் வீட்டின் முதல் ஆண்பிள்ளைகள்.

அதைவிட முக்கியம் பொறுப்பான முதல் பிள்ளைகள்...

கிட்டத்தட்ட ஒரு முழு பூரணமாய் வாழ்க்கை (மாமாவுக்கு 87 வயது; பெரியப்பாவிற்கு ஐந்து வயது குறையலாம்...). மார்கழி மாதத்தில் மரணம்.

இருவருமே மிகவும் எளிமையான மனிதர்கள்....

பணிக்காலம் முடிந்தும் மூலையில் முடங்காமல் தன் வரையில் சுறுசுறுப்பாக இருந்துக்கொண்டு கடைசிவரை தனக்காக வாழ்ந்தவர்கள்.

பொருளாதார விஷயத்தில் வெகு நிதானமான மனிதர்கள் - பார்த்த வேலையும் கிட்டத்தட்ட ஒன்று போலத்தான் (மேலாளர்கள் அதுதான் Managers !!).

பாபு மாமா செய்த கணக்கற்ற உபன்யாசங்களும் பஜனைகளும் பெரும்பாலும் (pattabhi ) ராமனைப்பற்றி தான் (என் பெரியப்பாவின் முழுப் பெயர்) என்பது ஒரு அழகிய co incidence என்றால் பெரியப்பா வீட்டில் ஒரு மகனுக்கு "பாபு" என்று பெயர் என்ற விஷயம் ரசிக்கத்தக்க மற்றொரு ஒற்றுமை !!

சற்று கூர்ந்து யோசித்துப் பார்த்தால் மேற்கூறிய விஷயங்களைத் தவிர இவர்களுக்குள் மற்ற அனைத்துமே வேற்றுமைகள் தான்....! ஒரு குடும்பத்தில் பிறந்தவர்களே ஒற்றுமையாக ஒரே விதமாக இல்லாத நமது வீடுகளில் சம்பந்தமே இல்லாத இரண்டு குடும்பத்தில் பிறந்த இருவருக்குள் இவ்வளவு ஒற்றுமைகளை பட்டியல் இடுவது ஒரு சாதனை தானே ?

எங்கள் பாபு மாமா பலருக்கு ஆலோசகனாக நல்ல உபதேசியாக ஏன் தெய்வப் பாடல்களை பஜனையாக பாடும் வகையில் ஆற்றல் பெற்று பின் ஆன்மிக உபன்யாசராக பரிணாம வளர்ச்சி பெற்று தன் ஓய்வுக்காலத்தை தனக்கு பிடித்தவிதமாக மாற்றிக்கொண்டவர். முக்கியமாக தைலதாரையான அவர் பேச்சு....!!

அதற்க்கு நீர் மாறாக இரத்தின சுருக்கமாய் - அனாவச்யமாய் எதுவும் பேசாமல், சலனமில்லாமல் வெறும் வாஞ்சையாக சிரிக்கும் பெரியப்பா ("என்ன சேதி ??").

தன் சுதந்திரத்தை போற்றி வாழ்ந்த இந்த இரண்டு பெரியவர்கள் அந்த சுதந்திரத்தை பெற்ற விதத்தில் அவர்கள் வாழ்ந்த முறையில், தன்னை பிறருக்கு வெளிப்படுத்திய முறையில் ஆயிரம் வித்தியாசங்கள்.....!!

மேலும் மேலும் சொற் சேர்மானத்தில் கவரப்பட்டு பல்வேறு வார்த்தைகளால் நீண்டு பரவும் வாக்கியங்களாய்... பத்தி பத்தியாய் எழுதுவதில் எனக்கு இசைவு இல்லை....!!

ஒன்று மட்டும் நிச்சயம்....!! சுமார் 55 வருடங்களுக்கு முன்னால் அவர்கள் இருவரும் இளமையாய் மிகவும் பொறுப்பாய் செய்தது குடுத்த என் பெற்றோரின் திருமணத்தின் மூலம் பிறப்பெடுத்த எங்கள் நால்வரில் - கடைசியில் அவதரித்த நான் இந்த இரங்கல் கட்டுரையை எழுத்தில் வார்த்து அகண்டத்தில் பொறித்து அவர்களை வாழ்வாங்கு வாழச்செய்வேன் என்று நினைத்து பார்த்திருக்க மாட்டார்கள்.

பலனை எதிர்ப்பார்த்து மனக்கணக்கு போட்டு பழகும் நமது உலகத்தில் இந்த இருவரும் நிச்சயமாக இமயங்கள் தான் - என்னை பொறுத்தவரையிலாவது.....!!

நீங்கள் அடுத்த முறை தெருவில் நடக்கும்போது உங்கள் முன்னால் தென்படும் சாதாரண மனிதரில் எங்கள் பாபு மாமாவை போலவோ பட்டாபி பெரியப்பாவைப்போலவோ பல அற்புதமான மனிதர்கள் இருக்கலாம்.

என் குரு ஒரு சொற்பொழிவில் சொன்ன வாக்கியத்தை அப்படியே தருகிறேன் - "extra ordinary person means some one who is a bit extra ordinary than others "

இவர்களின் அருமையை உணர்ந்து தெரிந்து தெளிவது கூட அகண்டத்தின் அகலத்தை அறியும் ஒரு குறுக்கு வழியே.....!!

முருகன் உலகெல்லாம் சுற்றி சுற்றி களைத்துப் போய் வர, தாய் தந்தையை சுற்றி வந்து மாம்பழத்தை தட்டிச் சென்ற கணபதி வழி உங்களுக்கும் பிடித்தம் தானே ?

அன்புடன்....சுரேன்

Krishna Consciousness

Dear All

Today is bit unforgettable for me. Let me elucidate why....

I have written about a gentleman living opposite to our house - who is a devout follower of Hare Rama Cult - who also runs a shop, right in front of our flat - home (of course he resides just back to his shop in his own flat). Its a shop with multiple things - the main ones being number plates for automobiles AND a zerox machine. The more interesting thing is the temple (he terms it as "mandir" and does not allow any one of the visitors to the shop to enter with chappals on....) in the shop. Truely speaking its a temple with few things to sell more than what you can think of a shop.
(yeah - I now realize it does not have a name board which typically exist for any shop).

I visit him occasionally to take a bow at his deity Lord Krishna - invariably he alone sits there in front of the Idols doing Japam. Nonchalantly he gets up, greets me and gives me prashad and we speak for 5 to 10 minutes - just sweet nothings, you know. To put our relationship in a nut shell, we are mutual admirers and it so happened, I discovered today how much I had loved him....!!
Hold on.... Let me gather myself...!!

Not visiting him for close to a month, I suddenly had a strong urge to go to Mandir today and after the regular rituals between us we started talking. After words of courtesy, today we spoke few extra details ... viz., he shared his past experience with me today. Born and brought up at Andra, he reached chennai couple of decades back to work in Cinema industry as an Art Director. Seems he did not find it suitable with his spiritual orientation, he quit it and established this shop ten years back and is on his own. As it was turning out to be an interesting conversation, suddenly he told me quite matter of facted-ly that he is MOVING off physically from us in his spiritual path. When I gave him a numb expression, he explained that he is going to serve his organization in a bigger way - by giving up his current occupation and style of life.....!!

I dont know if I had ever felt a jolt so deeply in my life - at least in recent past !!
I had taken him, his shop and the sweet devotional songs that breeze us in the mornings when we brush our teeth (ours is front balcony) for granted...!!
Within couple of seconds, I realized how much I am going to miss his physical presence and the pyschological comfort that his shop offers to me, Anoo and our little Madhoo....and I started chocking for words - unable to hold my gush of emotions !!

Seeing my shock and disbelief, he smiled gracefully and blessed me that I will get sath sangh always for what I am & my qualities....and told me not to worry about his decision too much. In a way it has been always true about me..but still, how am I going to come over this sweet man's absence ?

There are lot of questions that Anoo asked me when I announced this news at home - What is he going to do the flat ? his two children ? his Wife ? his Car ... (he bought a cute little NANO recently)...and shop cum Mandhir.....?
BUT trust me, these details did not matter much when I stood in front of him dumb found...!!
I neither was curious about these details nor he was too eager to dwell on details.

In a crisp manner, he told that he is also trying his best to identify a good trustee to run his MANDIR but if his initiatives are not going to fructify, he is planning to CLOSE IT DOWN and leave without a ripple of emotion. I could see that it was a clear decision that he has taken and with tears in my eyes, I only checked up if he is going to be there till next sunday at least. With a warm smile he has assured about it....
THank God !!

I am quite eager to check with him if there is any way - at least monetarily - I can participate in the maintenance cost of the temple if he is planning some thing. It might be a great idea if this wonderful MANDIR continues to be there in front of my home.... God Bless....!!

Love you.....Gentleman....AND I bow down in front of your tranquility and serenity. May you be blessed with what ever you seeking for - with this decision....!!

By the by, I never learnt your name !!!!....
Neither you know mine....!!
And yet....... it had been
a beautiful and poetic relationship
between us
for past six years.......

Krishnaarpanam....as always...

Suren